трос, ‑а, м.

Канат з пянькі або са стальнога дроту. Чалавек шэсць грузчыкаў завіхаліся на платформах, мацавалі станкі сталёвымі тросамі. Асіпенка.

[Гал. tros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпікурэ́ец, ‑рэйца, м.

1. Паслядоўнік эпікурэізму (у 1, 2 знач.).

2. Чалавек, які вышэй за ўсё ставіць асабістае задавальненне і асалоду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́звенік, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе язвавай хваробай. Бледны, з тыповым для язвеніка шараватым адценнем, твар палкоўніка злёгку паружавеў. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Махоня (груб.) ’маўклівы чалавек’ (маст., Сцяшк. Сл.). Няясна. Магчыма, пад уплывам ціхоня ад ⁺махонны, параўн. рус. пск. махоня ’хмурны чалавек’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

звыш прыназ über (A); über (A)… hináus; mehr als;

звыш со́тні чалаве́к über húndert Mann;

звыш пла́на über den Plan hináus

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

паважа́ны

1. geáchtet, geschätzt; ángesehen;

паважа́ны чалаве́к Respéktsperson f -, -en; geáchtete Persönlichkeit;

2. (у ветлівым звароце) паважа́ны спада́р (sehr) geéhrter [veréhrter] Herr

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

скуралу́п м разм

1. Schínder m -s, -, Ábdecker m -s, -;

2. перан (жорсткі чалавек) Ménschenschinder m; Blútsauger m -s, -, Schínder m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сме́ртны

1. stérblich, Tódes-, Stérbe-;

чалаве́к сме́ртны der Mensch ist stérblich;

2. у знач наз м Stérbliche (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

усебако́ва прысл, усебако́вы állseitig, állerseitig; áusführlich (падрабязны); gründlich (грунтоўны);

усебако́ва адукава́ны чалаве́к ein víelseitig [állseitig] gebíldeter Mensch;

усебако́вае абмеркава́нне éine állseitige [gründliche, ins Éinzelne géhende] Erörterung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Ísegrim

m -s, -e

1) Воўк (у казках і байках)

2) пану́ры чалаве́к; бурку́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)