напалео́н

(фр. Napaleon = імя французскага імператара)

1) чалавек з надзвычай уладалюбівымі імкненнямі;

2) від торта;

3) гатунак каньяку;

4) разнавіднасць яблыні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ста́туя

(лац. statua)

1) скульптурны вобраз чалавека або жывёлы, які звычайна размяшчаецца на пастаменце;

2) перан. халодны, пазбаўлены жыццёвай энергіі чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

філо́саф

(гр. philosophos)

1) спецыяліст у галіне філасофіі, мысліцель, які распрацоўвае пытанні светапогляду;

2) перан. чалавек, які ўдумліва адносіцца да жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

брахлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які любіць брахаць. Брахлівы сабака.

2. Які любіць хлусіць, маніць; ілжывы.

3. Балбатлівы, гаваркі. Брахлівы чалавек.

4. Які нагадвае сабачы брэх. Брахлівы гоман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валявы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да волі (у 1 знач.). Рашучасць і валявая вытрымка заўсёды былі спадарожнікамі гераізму. Кулакоўскі. // З цвёрдай воляй, характарам. Валявы і смелы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двана́ццаць, ‑і, ліч. кольк.

Лік 12. Тры разы па чатыры — дванаццаць. // Колькасць 12. Дванаццаць гадзін. Па дванаццаць рублёў. □ Група коннікаў, чалавек дванаццаць, ехала асобна, шчыльна вбітаю кучкаю. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знаёмец, ‑мца, м.

Разм. Знаёмы чалавек. Яўхім спачатку, з шастом на плячы, зрабіў быў крок да знаёмца, але, бачачы яго абыякавасць, нават нейкую пагарду, далей не пайшоў. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знішто́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і знішчыць. Як скінулі цара, то з воласці прыехаў нейкі чалавек і загадаў усім зніштожыць царскія партрэты... Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахвя́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Які прыносіцца ў ахвяру. Ахвярная жывёла. Ахвярная кроў.

2. На які прыносяць ахвяры. Ахвярны агонь. Ахвярны стол.

3. перан. Гераічны, самаадданы. Ахвярны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балаця́нішча, ‑а, н.

Разм. Месца, дзе раней было балота. Увабраўшы [галаву] у плечы і зябка пацінаючыся ад начнога холаду, чалавек пайшоў, хістаючыся, пустыром на балацянішча, парослае алешкавым параснікам. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)