Verbum

арлекі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Традыцыйны персанаж італьянскай «камедыі масак», паяц, камедыянт.

|| прым. арлекі́нскі, -ая, -ае.

археагра́фія, -і, ж.

Гістарычная навука, якая займаецца апісаннем і выданнем пісьмовых помнікаў мінулага.

|| прым. археаграфі́чны, -ая, -ае.

архібі́скуп, -а, мн. -ы, -аў, м.

Каталіцкае духоўнае званне; тое, што і архіепіскап.

|| прым. архібі́скупскі, -ая, -ае.

арыенці́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прадмет, на які арыентуюцца.

Выбраць правільны а.

|| прым. арыенці́рны, -ая, -ае.

арыстакраты́зм, -у, м.

Манера паводзін, знешняя вытанчанасць, характэрныя арыстакратам.

|| прым. арыстакраты́чны, -ая, -ае.

А. выгляд.

Арыстакратычныя манеры.

астыгматы́зм, -у, м. (спец.).

Анамалія праламляльнага асяроддзя вока, якая прыводзіць да расплывістасці адлюстравання.

|| прым. астыгматы́чны, -ая, -ае.

ата́ва, -ы, ж.

Трава, што вырасла на месцы скошанай у той жа год.

|| прым. ата́ўны, -ая, -ае.

ау́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Паселішча на Каўказе і ў Сярэдняй Азіі.

|| прым. ау́льны, -ая, -ае.

афтальмало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца хваробамі вачэй, іх лячэннем і прафілактыкай.

|| прым. афтальмалагі́чны, -ая, -ае.

ацэто́н, -у, м.

Арганічнае злучэнне, бясколерная гаручая вадкасць, якая выкарыстоўваецца пераважна як растваральнік.

|| прым. ацэто́навы, -ая, -ае.