Verbum

намянці́ць, -мянчу́, -ме́нціш, -ме́нціць; -ме́нчаны; зак., што.

Натачыць касу мянташкай.

намяра́ць гл. намераць.

намярза́ць гл. намерзнуць.

намясі́ць, -мяшу́, -ме́сіш, -ме́сіць; -ме́шаны; зак., чаго.

Месячы, прыгатаваць нейкую колькасць чаго-н.

Н. цеста.

намята́ць гл. намесці.

намя́ць, -мну́, -мне́ш, -мне́; -мнём, -мняце́, -мну́ць; -мні́; зак., чаго.

1. Размінаючы, прыгатаваць пэўную колькасць чаго-н.

Н. гліны.

2. Прымяць, змяць што-н.

Н. саломы.

3. Тое, што і нацерці (у 5 знач.; разм.).

Н. лёну.

◊

Намяць бакі каму (разм.) — пабіць каго-н.

|| незак. наміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

намяча́ць гл. намеціць¹.

намяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., чаго.

Мяшаючы, прыгатаваць у нейкай колькасці.

Н. свінням мяшанкі.

|| незак. наме́шваць, -аю, -аеш, -ае.

на́нава, прысл.

1. Не так, як раней, іначай, па-новаму.

Перапісаць заяву н.

2. Яшчэ раз; зноў, спачатку.

Пачаць усё н.

нана́йцы, -аў, адз. нана́ец, -на́йца, м.

Народ, які жыве на Далёкім Усходзе ў басейне ракі Амур.

|| ж. нана́йка, -і, ДМ -на́йцы, мн. -і, -на́ек.

|| прым. нана́йскі, -ая,-ае.