battle​2 [ˈbætl] v. (with/against) змага́цца;

battle against the wind ісці́ су́праць ве́тру, змага́цца з ве́трам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

compromise​1 [ˈkɒmprəmaɪz] n. кампрамі́с;

ma ke a compromise ісці́ на кампрамі́с;

reach a compromise дасягну́ць зго́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hoof​2 [hu:f] v.

1. біць або́ тапта́ць капыта́мі

2. :

♦

hoof it infml ісці́ пе́шшу, шыбава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

overdrive [ˈəʊvədraɪv] n. : go into overdrive рэ́зка актывізава́цца, пачына́ць напру́жана працава́ць; ху́тка ісці́ ўгару́ (пра справы, кар’еру)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

scaffold [ˈskæfəʊld] n.

1. пла́ха, эшафо́т;

go to the scaffold ісці́ на пла́ху, быць пакара́ным

2. рыштава́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spanking​2 [ˈspæŋkɪŋ] adj. infml ху́ткі, шпа́ркі;

do at a spanking pace ісці́ ху́тка і вялі́кімі кро́камі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ты́бліць ‘ісці ўпэўнена’ (мёрск., Нар. лекс., Бел. дыял. 1), параўн. яшчэ аргат. ‘futuere’ (Лукашанец, Сацыял.), магчыма, да тыбель, гл. Экспрэсіўны дзеяслоў няяснага паходжання, магчыма, балтызм, параўн. літ. dỹbinti ‘ісці, крочыць (вялікімі крокамі)’, параўн. дыбаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пры́ступ, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. прыступіць.

2. Атака, штурм.

Ісці на п.

Прыступам захапіць горад.

3. Вострае праяўленне адзнак хваробы, страху і пад.

П. кашлю. П. рэўнасці.

Сардэчны п.

◊

Ані прыступу да каго (разм.) — не магчы падысці, звярнуцца да каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тара́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак., што.

1. Біць тараном² (у 1 знач.).

2. Разбіваць або прабіваць чым-н.

3. Ісці на таран² (у 4 знач.).

4. Прарываць фронт праціўніка прыёмам тарана² (у 5 знач.).

|| зак. пратара́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены (у 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ахво́тны, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які мае ахвоту на што‑н., схільны да чаго‑н. Кукарэка, ахвоты да размовы, падрадзіўся ісці і паказаць дом старшыні. Грамовіч.

2. Руплівы, старанны. З аднаго боку, дзе задавала тон Волечка, крычалі: — ..[Марыля] не хацела ісці ў яслі! Яна лепш бы ахвотная была разам з усімі на полі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)