самаадука́цыя, ‑і, ж.

Набыццё ведаў самастойнай работай па-за навучальнымі ўстановамі, без дапамогі выкладчыкаў. Ідучы дамоў, Змітрок аб усім перадумаў і прыйшоў да вываду: працаваць над сабой, пакуль хопіць сілы, займацца самаадукацыяй. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

etablíeren

1.

vt засно́ўваць

2.

(sich) уладко́ўвацца, пачына́ць працава́ць (кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

hálbtags

adv на праця́гу палаві́ны [пало́вы] дня

~ árbeiten — працава́ць на пало́ву ста́ўкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

háuptamtlich

a шта́тны (пра супрацоўніка)

~ árbeiten — працава́ць на асно́ўным ме́сцы пра́цы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

напі́льнік, ‑а, м.

Інструмент у выглядзе стальнога бруска з насечкай, які ўжываецца для загладжвання металічнай, драўлянай і інш. паверхні. Працаваць напільнікам. □ З вясёлым перазвонам ляскалі і стукалі малаткі і молаты, прарэзліва шоргалі напільнікі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tätig

дзе́йны, актыўны

~ sein als — працава́ць у я́касці, працава́ць (кім-н.)

éinen ~en Ánteil an etw. (D) néhmen* — прыма́ць актыўны ўдзе́л у чым-н.

in (D) dáuernd ~ sein — працава́ць пастая́нна ў (чым-н.)

er ist als Dólmetscher ~ — ён працу́е перакла́дчыкам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

drudge

[drʌdʒ]

1.

n.

працаўні́к, які выко́нвае цяжку́ю, непрые́мную пра́цу

2.

v.i.

ця́жка працава́ць (як вол)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

plod

[plɑ:d]

v., -dd -

1) цягну́цца, валачы́ся, пле́сьціся

2) (at) насто́йліва працава́ць, гарбе́ць, карпе́ць над чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Піцава́ць 1 ’многа працаваць, да стомы’ (докш., Янк. Мат.; шчуч., Сцяшк. Сл.; Нар. лекс.), ст.-бел. пицовати ’нарыхтоўваць харчы і фураж для войска’ (1511 г.) са ст.-польск. picować ’тс’, ’пасці’, відаць, пры ад’ідэацыі працаваць. Сюды ж піцу́га ’працавіты чалавек’ (Касп.; ушац., Филол. сб., 1966).

Піцава́ць 2 ’пакаваць, накладаць’ (навагр., Сцяшк. Сл.), ’многа накладаць, набіваць бітком’ (карэліц., Нар. сл.). Няясна. Магчыма, у сувязі з піцава́ць 1; параўн. яшчэ польск. picować ’напаўняць харчамі, прадуктамі’.

Піцава́ць 3 ’рэзаць тупым нажом або пілаваць тупой пілой’ (маладз., Янк. Мат.). Гукапераймальнае (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tiger [ˈtaɪgə] n. тыгр;

a red tiger пу́ма, кугуа́р

♦

work like a tiger апанта́на працава́ць;

ride a tiger жартава́ць з агнём

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)