цяжа́рнасць, ‑і, ж.

1. Стан жанчыны ў перыяд развіцця плода ў яе арганізме. Водпуск па цяжарнасці.

2. Працэс, у выніку якога з аплодненай яйцаклеткі ў арганізме жывародных развіваецца плод.

•••

Пазаматачная цяжарнасць — аб цяжарнасці, якая праходзіць не ў матцы, па-за маткай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fruit

[fru:t]

1.

n.

плод, фрукт -а m.

2.

v.

1) радзі́ць (пра расьліны), дава́ць ураджа́й

2) выро́шчваць садавіну́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мірабе́ль

(фр. mirabelle)

пладовае дрэва, сліва з жоўтымі пладамі, а таксама плод гэтага дрэва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цэнака́рпіі цэнакарпі́і

(ад гр. kainos = агульны + karpos = плод)

плады, якія фарміруюцца на аснове гінецэя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Пе́рсік ’паўднёвае пладовае дрэва і яго плод, Persica vulgaris’ (ТСБМ). З рус. персик (Крукоўскі. Уплыў, 73), якое праз с.-н.-ням. persik, с.-в.-ням. pfërsich ’тс’ з лац. malum persicum ’персідскі яблык’ (Фасмер, 3, 243).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

грэйпфру́т м. бат.

1. (плод) Grapefruit [´gre:pfru:t] f -, -s; Pámpelmuse f -, -n;

2. (дрэва) Grapefruitbaum [´gre:pfru:t-] m -(e)s, -bäume

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ігру́ша ж.

1. (плод) Bírne f -, -n;

дзі́кая ігру́ша Hólzbirne f;

2. (дрэва) Bírnbaum m -(e)s, -bäume

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вінёўка, ‑і, ДМ ‑нёўцы; Р мн. ‑нёвак; ж.

1. Сорт позніх, распаўсюджаных на Беларусі, груш, на якіх растуць зеленавата-жоўтыя кісла-салодкія плады.

2. Плод гэтай грушы. Аж у хаце, здавалася, чуваць было, як пахнуць у садзе бэры і вінёўкі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

niedojrzały

1. няспелы; недаспелы;

niedojrzały owoc — недаспелы плод;

2. нясталы;

niedojrzały wiekiem — нясталага ўзросту

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

peanut

[ˈpi:nʌt]

n.

1) земляны́ арэ́х, ара́хіс -у m. (плод і расьлі́на)

2) струк земляно́га арэ́ха

3) мала́я, малава́жная асо́ба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)