зана́дта, прысл.

Задужа, залішне, празмерна. На першы погляд хлопчык здаваўся занадта ціхім, бездапаможным. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэкаста́ў, ‑ставу, м.

Час замярзання рэк. // Першы нямоцны лёд на рацэ. Рэкастаў на Свіслачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыя́с, ‑у, м.

Спец. Першы з трох перыядаў мезазойскай эры ў геалагічнай гісторыі Зямлі.

[Ад. грэч. triás — тройца, траістасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмежава́цца сов. ограни́читься;

а. каро́ткай прамо́вай — ограни́читься кра́ткой ре́чью;

на пе́ршы раз ~ва́ліся вымо́вай — на пе́рвый раз ограни́чились вы́говором

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ríchtschütze

m -n, -n вайск. наво́дчык, пе́ршы ну́мар разлі́ку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

first​1 [fɜ:st] num., n., adj. пе́ршы (на пісьме часта

1st);

the first of May/May 1st Пе́ршае ма́я;

He was the first to come. Ён прыйшоў першым;

for the first time упершыню́, пе́ршы раз

♦

at first sight/glance

1) з пе́ршага по́зірку/по́гляду

2) на пе́ршы по́гляд; на пе́ршае во́ка; як на пе́ршае ўра́жанне;

in the first place найпе́рш, перш за ўсё;

first come, first served ≅ пе́ршага пе́ршым і абслуго́ўваюць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

антэцэдэ́нт

(лац. antecedehs, -ntis = папярэдні)

лог. першы член імплікацыі, якому папярэднічае слова «калі».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Пярвіна́ ’аблога, цаліна’ (Мат. Маг.). Да первы ’першы’ (гл.), відаць, ’які апрацоўваецца ўпершыню’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зазі́мак, ‑мку, м.

Першы мароз, першы снег; пачатак зімы. На дварэ быў зазімак. За ноч сцягнула ваду, за рэчкай пабялела трава. Гурскі. Усё было так, як і бывае заўсёды ў добры зазімак, са снегам, з марозікам, з ядраным сонцам. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pierwocina

ж. кніжн.

1. пачатак; зародак;

2. першы твор

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)