пазаліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Заліць, затапіць усё, многае.

Паводка пазалівала паплавы.

2. Абліць, запэцкаць якой-н. вадкасцю ўсё, многае або ў многіх месцах.

П. абрус віном.

3. Затушыць вадой усё, многае.

П. вогнішчы.

4. Пакрыць чым-н. вадкім, здольным зацвярдзець — пра ўсё, многае.

П. дарогі гудронам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тані́раваць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; зак. і незак., што (спец.).

1. Надаць (надаваць) поўнае гучанне музычнаму або маўленчаму тэксту (пры спяванні, чытанні і пад.).

2. Пакрыць (пакрываць) фарбай што-н. да патрэбнага тону; зрабіць (рабіць) дэкаратыўную апрацоўку з мэтай імітацыі.

|| наз. тані́раванне, -я, н. і таніро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усы́паць, -плю, -плеш, -пле; усы́п; -паны; зак.

1. што і чаго ў што. Сыплючы, змясціць.

У. цукар у шклянку.

2. што. Пакрыць паверхню чаго-н. чым-н. сыпучым, дробным.

Снег усыпаў зямлю.

Зоркі ўсыпалі неба (перан.).

3. каму. Моцна вылаяць або пабіць каго-н. (разм.).

|| незак. усыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкла́сці, ‑кладу́, ‑кладзе́ш, ‑кладзе́; ‑кладзём, ‑кладзяце́; зак., каго-што.

1. Прыкладваючы што‑н. да чаго‑н., пакрыць з усіх бакоў. Абкласці печ кафляй. □ А галава кружылася. Здавалася, што ўсяго яго [Курта] абклалі мяккім цёплым пухам. Сабаленка. Кабана палажылі на дварэ, абклалі яго саломай, і бацька са здавальненнем запаліў запалку. Чарнышэвіч. // Загарнуць, абгарнуць. Абкласці кнігу газетай. // Пакрыць суцэльнай масай; зацягнуць. Чорныя хмары абклалі неба. / безас. Пакрыць (язык, горла) белым налётам пры хваробе. Горла абклала. // Абшыць што‑н. чым‑н. Абкласці каўнер футрам.

2. Акружыць войскам; асадзіць. Абкласці горад. // Абкружыць звера на паляванні. Касцы адразу паўскак[в]алі, Драпежніка з усіх бакоў абклалі. Валасевіч.

3. Абавязаць да выплаты натурай або грашыма каго‑н. Абкласці падаткам. Абкласці пошлінай.

4. Разм. груб. Вылаяць непрыстойнымі словамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што.

Наклейваючы, пакрыць што‑н. чым‑н.; абляпіць. [Сцяпан] агледзеў усё: чыста пагабляваныя жоўтыя дошкі столі; квяцістыя шпалеры, якімі ён сам абклеіў сцены; ложак, стол, этажэрку. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсе́яць, ‑сею, ‑сееш, ‑сее; зак., што.

1. Правесці сяўбу; засеяць. Абсеяць поле. □ Абсеем пасевам жывучым загоны І сцежкі намецім да сонца і зораў. Купала.

2. Пакрыць чым‑н. у мностве; абсыпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закапці́ць, ‑капчу, ‑копціш, ‑копціць; зак., каго-што.

Пакрыць сажай; задыміць ​1. Сцены, дзверы шэрыя закапціў дымок. Машара. Твары ў людзей скрозь былі стомленыя, нібы дым крануў іх, закапціў шэрай копаццю. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закача́ць ​1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак., каго-што, у што.

Качаючы, пакрыць, абляпіць чым‑н. зверху. Закачаць мяса ў цеста.

закача́ць ​2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак.

Пачаць качаць (у 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацерушы́ць (пакрыць тонкім слоем) mit éiner dünnen Schicht bedécken, überzíehen* vt;

◊

зацерушы́ць во́чы j-m Staub in die Áugen wéhen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

накапці́ць, ‑капчу, ‑копціш, ‑копціць; зак.

1. без дап. Нарабіць копаці, дыму; накуродымець. Накапціла лямпа ў хаце.

2. што і чаго. Пакрыць копаццю што‑н. Накапціць шкло.

3. чаго. Тое, што і навэндзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)