халаднава́та,

1. Прысл. да халаднаваты.

2. безас. у знач. вык. Пра халаднаватае надвор’е. На вуліцы было халаднавата, дзьмуў нейкі сыры вецер. Арабей. Сонца яшчэ не ўзышло, і было даволі-такі халаднавата, аж рукі стылі. Чарнышэвіч.

3. безас. у знач. вык. Пра адчуванне прахалоды. — Халаднавата, аднак, — сказаў Толя, пагладжваючы голы плячук. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rainy [ˈreɪni] adj.

1. дажджлі́вы;

rainy weather дажджлі́вае надво́р’е

2. дажджавы́ (пра хмару)

♦

save/keep smth. for a rainy day адкла́дваць што-н. на чо́рны дзень

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

змро́чны

1. (цёмны) dúnkel;

змро́чнае памяшка́нне ein dúnkler Raum;

змро́чнае надво́р’е trübes Wétter;

2. (пануры) fínster;

3. перан (цяжкі, беспрасветны) hóffnungslos

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

змякчэ́ць сов., в разн. знач. стать мя́гче, смягчи́ться;

надво́р’е ~чэ́ла — пого́да ста́ла мя́гче;

ён адра́зу ~чэ́ў — он сра́зу стал мя́гче (смягчи́лся);

зы́чны гук ~чэ́ў — согла́сный звук смягчи́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

заці́шны

1. безве́тренный, ти́хий;

~нае надво́р’е — безве́тренная (ти́хая) пого́да;

2. (укрытый от ветра) подве́тренный;

з. бок — подве́тренная сторона́;

3. перен. укро́мный, ти́хий;

з. куто́к — укро́мный (ти́хий) уголо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

sultry

[ˈsʌltri]

adj.

1) гара́чы, па́рны, ду́шны

sultry weather — ду́шнае надво́р’е

2) сапрэ́лы (ад гарачыні́)

3) Figur. пажа́длівы

a sultry look — пажа́длівы по́зірк

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

безгало́ўе, ‑я, н.

1. Пра адсутнасць добрага кіраўніцтва, разумнай галавы. [Сяргей:] — І ты, Макар, пра гэта падумай. Не век жа табе звекаваць у гэтым безгалоўі. Сабаленка.

2. Абл. Пра вельмі дрэннае надвор’е (завіруху, дождж, буру). У такое безгалоўе ні кажух, ні валёнкі не ўпасуць. Ваўкі і тыя ідуць з лесу бліжэй да будыніны. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капры́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Свавольны, наравісты, з капрызамі. Капрызнае дзіця. Капрызны чалавек. // Які выражае капрыз. Капрызны голас. Капрызны твар. □ [Акушэрка] сустракала Сяргея больш стрымана, крывячы ў ледзь прыкметнай усмешцы.. капрызны маленькі рот. Сіўцоў.

2. перан. Поўны нечаканых перамен, выпадковасцей; няўстойлівы. Капрызны лёс. Капрызнае надвор’е. □ Нёман стромкі, капрызны, а па ім — плыты, бясконца плыты... Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макрата́, ‑ы, ДМ ‑раце, ж.

Вада, вільгаць, якія пакрываюць, пранізваюць што‑н. Боты набраклі, ногі ныюць і заходзяцца ад волі і макраты. Грахоўскі. // Разм. Мокрае, дажджлівае надвор’е. Поезд прывёз на глухую, залітую дажджом станцыю і пайшоў сабе далей. Як хочаш дабірайся да «горада», як хочаш ратуйся ад макраты і гразі. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dráußen

adv на двары́, зво́нку, знадво́рку

wie ist es héute ~ ? — яко́е сёння надво́р’е?

2) разм. за го́радам; за мяжо́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)