алеўралі́т

(ад гр. aleuron = мука + -літ)

сцэментаваны алеўрыт, цвёрдая горная парода.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

а́рсіс

(гр. arsis = пад’ём)

літ. моцная частка стапы (параўн. тэзіс 3).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ве́нцер

(літ. vénteris)

рыбалоўная́ прылада ў выглядзе сеткі, нацягнутай на абручы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

клу́ня

(літ. klúonas)

гаспадарчы будынак для захоўвання і малацьбы збажыны; гумно.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэгалі́т

(ад гр. rhegos = пакрывала + -літ)

верхні рыхлы слой грунту Месяца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сапрапелі́ты

(ад сапрапель + -літ)

выкапнёвыя гаручыя рэчывы, якія ўтварыліся з сапрапелю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скуду́ціс

(літ. skudutis)

літоўскі народны духавы музычны інструмент тыпу шматствольнай флейты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прывярну́ць, ‑вярну, ‑вернеш, ‑верне; зак., каго-што.

1. Павярнуўшы, прыперці, прыхіліць да чаго‑н.; прываліць. Прывярнуць камень да плота. □ Бацька прывярнуў к сцяне падважнік. Чорны.

2. Разм. Тое, што і прываражыць. Дамянік просіць варажбітку, якая з’яўляецца ўвасабленнем лёсу, прывярнуць да яго Ганну. Гіст. бел. сав. літ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

miarowość

ж.

1. мернасць; раўнамернасць; рытмічнасць;

2. літ. метрыка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

facecja

ж.

1. жарт, анекдот, показка;

2. літ. фацэцыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)