налі́ў, -лі́ву, м.

1. гл. наліць.

Н. бензіну ў цыстэрны.

2. Ступень напоўненасці чаго-н. вадкасцю.

Бутэлька з няпоўным налівам.

3. Набуханне сокамі пладоў, зерня.

Н. зерня.

4. Пухліна на назе ў каня (спец.).

○

Белы наліў — гатунак ранніх яблыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загры́зці, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; -зі́; -зены; зак., каго.

1. Грызучы, давесці да смерці.

Ваўкі загрызлі каня.

2. перан. Змучыць, давесці да цяжкага душэўнага стану папрокамі, прыдзіркамі, лаянкай і пад. (разм., неадабр.).

|| незак. загрыза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ВЕРАТРА́ГНА,

у старажытнаіранскай міфалогіі бог вайны і перамогі. Звязаны з богам сонца Мітрам, можа пераўвасабляцца ў вецер, быка, каня, вярблюда, барана, казла ці ў прыгожага воіна. Вератрагна падараваў прароку Заратуштру мужчынскую сілу, дужасць рук і цела, вастрыню зроку. У «Малодшай Авесце» Вератрагна ўключаны ў лік божастваў язатаў.

т. 4, с. 97

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

уби́ться разг. забі́цца; (удариться) прост. уда́рыцца;

он уби́лся, упа́в с ло́шади ён забі́ўся, звалі́ўшыся з каня́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́ры

(цюрк. kara)

1) карычневы (пра колер вачэй);

2) уст. буры, вараны (пра масць каня).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шпат​2

(ням. Spat)

хранічнае запаленне скакальнага сустава ў каня ці рабочага вала (параўн. артрыт).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

blinder

[blaɪndər]

n.

наво́чнік -а m. (у палахлі́вага каня́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

a leg up

падсадзі́ць (на каня́, на плот)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вольт ​1, ‑а, М ‑льце, м.

Адзінка вымярэння напружання электрычнага току.

[Ад уласн. імя.]

вольт ​2, ‑а, М ‑льце, м.

Спец.

1. Круг, утвораны крутым паваротам каня пры верхавой яздзе на манежы. // Круты паварот каня пры манежнай яздзе.

2. Ухіленне ад удару праціўніка ў час фехтавання.

[Фр. volte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасядла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

1. Асядлаць нанава, іначай. Перасядлаць каня.

2. Асядлаць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)