ГЕЛІЯДО́Р,

мінерал, празрыстая жоўтая разнавіднасць берылу. Каштоўны камень 2-га класа.

т. 5, с. 140

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Чортаў камень,

помнік прыроды ў Сенненскім р-не каля вёскі Вароніна.

т. 17, с. 280

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Чортаў камень,

помнік прыроды ў Сенненскім р-не каля вёскі Забор’е.

т. 17, с. 280

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

брусо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.

1. Чатырохгранны кавалак чаго-н.

Б. мыла.

2. Вастрыльны, шліфавальны камень звычайна ў форме прадаўгаватага чатырохгранніка.

Вастрыць касу бруском.

|| памянш. брусо́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. брусо́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

літагра́фія, -і, ж.

1. Друкаванне з плоскай паверхні каменя, на якой зроблены малюнак.

2. Прадпрыемства, дзе друкуюць такім спосабам.

3. Малюнак, зроблены такім спосабам.

|| прым. літагра́фскі, -ая, -ае і літаграфі́чны, -ая, -ае.

Літаграфскі камень.

Літаграфічны партрэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каме́нны, -ая, -ае.

1. гл. камень.

2. перан. Нерухомы, застылы.

К. выраз твару.

3. перан. Нячулы, раўнадушны.

Каменнае сэрца.

4. Ужыв. як састаўная частка ў назвах некаторых раслін, матэрыялаў і пад. (спец.).

К. вугаль.

Каменная соль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

успіхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што на што (разм.).

Тое, што і узапхнуць.

У. па дошцы вялікі камень на калёсы.

|| незак. успіха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і успі́хваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ляга́к ’вялікі камень’ (ст.-дар., Нар. сл., Сл. ПЗБ). Да ляжа́ць (гл.). Няясная матывацыя зычнай ‑г‑ (а не ‑ж‑, як у ляжак). Магчыма, у выніку намінацыі ⁺лягавы камень > лягак (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бу́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да буту; зроблены з буту. Бутавы камень. Бутавы фундамент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абалва́ніць сов., прост.

1. оболва́нить, обтя́пать;

а. ка́мень — оболва́нить (обтя́пать) ка́мень;

2. (остричь слишком коротко или наголо) оболва́нить;

3. (лишить способности мыслить, рассуждать, соображать) оболва́нить, одура́чить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)