жывёланарыхто́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з нарыхтоўкай жывёлы, прызначаны для яе. Жывёланарыхтоўчая кантора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздаі́ць, ‑даю, ‑доіш, ‑доіць; каго-што.

Дабіцца павелічэння надою (ад малочнай жывёлы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разую́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Зняць з жывёлы паклажу, уюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́ма, ‑ы, ж.

Спец. Усе клеткі жывёлы або расліны, за выключэннем палавых.

[Грэч. sōma — цела.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халадабо́йня, ‑і, ж.

Невялікая бойня з халадзільнікамі, дзе захоўваюць мяса забітай жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́дсціл м. Únterlage f -, -n; Streu f -, -en (для жывёлы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жывёла, -ы, мн. -ы, -вёл, ж.

1. Усякая жывая істота, арганізм, якія маюць здольнасць рухацца і адчуваць і харчуюцца ў адрозненне ад раслін гатовымі арганічнымі злучэннямі.

Тыпы і віды жывёл.

Беспазваночныя жывёлы.

Дзікія жывёлы.

2. зб. Свойская сельскагаспадарчая скаціна.

Накарміць жывёлу.

3. перан. Пра чалавека, які вызначаецца грубымі, нізкімі паводзінамі, учынкамі і пад. (разм., лаянк.).

|| прым. жывёльны, -ая, -ае.

Ж. свет.

Ж. арганізм.

Жывёльныя пабуджэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маладня́к, -у́, м.

1. Маладыя жывёлы, птушкі.

Калгасны м.

2. Малады лес.

Грыбы ў маладняку яшчэ не раслі.

3. Маладыя людзі, моладзь (разм.).

Дарослыя глядзелі, як весяліўся м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запаве́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Запаведнае месца, дзе зберагаюцца і захоўваюцца рэдкія і каштоўныя расліны, жывёлы, унікальныя ўчасткі прыроды, культурныя каштоўнасці і пад.

Бярэзінскі з.

Бабровы з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міжпаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які адбываецца паміж рознымі пародамі (раслін, жывёлы). Міжнароднае скрыжаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)