sac [sæk] n.

1. biol. мяшо́чак, мяшэ́чак; су́мка (у раслін і жывёл)

2. med. кіста́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аква́рыум, ‑а, м.

1. Штучны вадаём або шкляная пасудзіна для ўтрымання і гадоўлі рыб, водных жывёл і раслін. Марскі акварыум.

2. Збудаванне, спецыяльная ўстанова для вывучэння і дэманстрацыі водных жывёл і раслін.

[Лац. aquarium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго.

Кастрыраваць, лягчаць (жывёл). Пакладаць бычкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падатра́д, ‑а, М ‑дзе, м.

У сістэматыцы жывёл — падраздзяленне, частка атрада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́чань, ‑і, ж.

Унутраны орган чалавека і жывёл, які вырабляе жоўць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арганатэрапі́я, ‑і, ж.

Лячэнне лекамі, прыгатаванымі з органаў і тканак жывёл.

[Ад грэч. organon — орган і therapeia — лячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асемяна́тар, ‑а, м.

Спецыяліст па штучнаму асемяненню жывёл на злучных пунктах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зоагеагра́фія, ‑і, ж.

Навука аб размеркаванні, размяшчэнні жывёл на зямным шары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інва́зія, ‑і, ж.

Заражэнне чалавека, жывёл і раслін паразітамі жывёльнага паходжання.

[Лац. invasio — напад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заатэ́хнія, ‑і, ж.

Навука аб гадоўлі і правільным выкарыстанні сельскагаспадарчых жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)