клубі́ць, ‑біць; незак.
1. што. Узнімаць клубамі пыл, дым, пару і пад. З-за гор — пражэктары промняў, Туман клубіла цясніна... Лойка.
2. Разм. Тое, што і клубіцца. І клубіў чорны дым, Быццам рой кажаноў ашалелых. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыстраля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.
Пробнай стральбой вызначыць адлегласць да цэлі і ўстанавіць правільны прыцэл. — Прыстраляліся! — радасна паведаміў Мазураў. — Трэба ім перадаць, каб так і білі. Казлоў. Рускія артылерысты, прыстраляўшыся, пачалі біць па нямецкіх акопах. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ра́зіць ’удараць’, ’абражаць’ (Нас., Гарэц.), разі́ць ’паразіць (пра хваробу)’ (паст., Сл. ПЗБ), ра́зіцца ’трапляць у няёмкае становішча’ (Нас., Гарэц.), ’абражацца’ (Гарэц.), рус. рази́ть ’біць, наносячы ўдары’, ’злаваць, крычаць’, укр. рази́ти ’біць’, польск. razić ’раніць’, ’надразаць’, чэш. raziti ’біць’, славац. raziť ’біць’, славен. ráziti ’драпаць’, балг. сразя́ ’паваліць адным ударам’. Да прасл. *raziti. Звязана з раз, рэ́заць (гл.) (Фасмер, 3, 434; Махэк₂, 510).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ша́стаць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. Утвараць лёгкі шум, шоргат.
Шастае дождж па даху.
Ш. сенам.
2. Біць з шумам (разм.).
Ш. дубцом па нагах.
3. Хадзіць, снаваць туды-сюды з мэтай што-н. выгледзець, украсці і пад. (разм.).
Ш. па лесе.
Не трэба ш. дзе не след.
4. што. Рэзаць (разм.).
Ш. сала нажом.
|| наз. ша́станне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
backhand
[ˈbækhænd]
1.
n.
1) уда́р наўзма́х
2) по́чырк зь ле́вым нахі́лам
2.
v.
бі́ць наўзма́х
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
tan2 [tæn] v.
1. вырабля́ць (скуру), дубі́ць
2. загара́ць
3. infml лупцава́ць
♦
tan smb.’s hide infml, dated мо́цна біць каго́-н.; дуба́сіць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
drum2 [drʌm] v.
1. біць у бараба́н
2. бараба́ніць, сту́каць
♦
drum smth. into smb.’s head убі́ць што-н. у чыю́-н. галаву́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
slice2 [slaɪs] v.
1. нараза́ць, нарэ́зваць (лустачкамі)
2. sport біць мяч зрэ́зана
slice off [ˌslaɪsˈɒf] phr. v. адраза́ць, адрэ́зваць
slice up [ˌslaɪsˈʌp] phr. v. нарэ́зваць, нараза́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
spear2 [spɪə] v.
1. прані́зваць, праціна́ць дзі́дай або́ кап’ём
2. біць во́сцямі, гарпу́ніць;
He speared the chop with a fork. Ён падчапіў катлету відэльцам.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Пёкаць 1 ’малаціць цэпам’ (Варл.). Да пе́каць 1 ’біць чым-небудзь’, ’біць увогуле’.
Пёкаць 2 ’гараваць, пакутаваць’ (Варл.). Да пе́каць 2 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)