засялі́ць, ‑сялю, ‑селіш, ‑селіць; зак., што.

1. Запоўніць, заняць жыхарамі, насельнікамі. Засяліць дом. Засяліць інтэрнаты студэнтамі.

2. Пасяліўшыся, заняць. Як ніколі, мы сілай багаты цяпер, — Неўзабаве планеты Навокал заселім. Дзеружынскі. У адну сонечную, ціхую раніцу дрэвы паркаў засялілі крыклівыя гракі. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўнакро́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які вылучаецца паўнакроўнасцю (у 1 знач.), хворы ад лішку крыві.

2. Здаровы. Мельнік быў паўнакроўны мужчына гадоў сарака пяці. Гамолка. // перан. Насычаны, змястоўны, багаты на ўражанні, падзеі і пад. Усё вакол жыло паўнакроўным, шчаслівым жыццём. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыко́ўны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і шыкарны. Засталася ў.. [Матруны] шыкоўная новая хата, багаты сад,.. сядзіба аж на пяцьдзесят сотак. Марціновіч. Бліскучы і шыкоўны хлопец гэты. Ды што з таго? — Лайдак адпеты. Корбан. А тут такая шыкоўная студня на адну сям’ю! Ус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vermögend

a

1) замо́жны, бага́ты

2) здо́льны (што-н. зрабіць); уплыво́вы

viel ~ — ве́льмі ўплыво́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fürstlich

1.

a

1) кня́жацкі, кня́жы

2) раско́шны, бага́ты, па́нскі

2.

adv па-кня́жацкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мецэна́т

(іт. mecenate, ад лац. Mecenas, -atis = імя старажытнарымскага палітычнага дзеяча, які праславіўся апякунствам мастакоў і паэтаў)

багаты апякун навук і мастацтваў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

capitalist

[ˈkæpətələst]

1.

n.

1) капіталі́ст -а m.

2) бага́ты чалаве́к

3) прыхі́льнік капіталі́зму

2.

adj.

капіталісты́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

micaceous

[,maɪˈkeɪʃəs]

adj.

1) сьлю́дзісты (які́ нага́двае сабо́й сьлюду́, бага́ты на сьлюду́)

2) сьлюдзяны́ (зро́блены з сьлюды́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

prosperous

[ˈprɑ:spərəs]

adj.

1) уда́чны, пасьпяхо́вы; бага́ты, замо́жны; шчасьлі́вы, уда́члівы

2) спрыя́льны (пра надво́р’е); спадаро́жны (пра ве́цер)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мо́цны, -ая, -ае.

1. Трывалы, такі, які цяжка парваць, разбіць, зламаць.

М. лёд.

М. арэх.

2. Здаровы, дужы.

М. арганізм.

3. Устойлівы, трывалы.

Моцныя сувязі.

Моцная дружба.

4. Значны па ступені свайго праяўлення, моцы, велічыні.

М. сон.

Моцна (прысл.) пакахаць каго-н.

5. Не разбаўлены, канцэнтраваны.

М. раствор.

6. Багаты, заможны, з вялікім дастаткам (разм.).

М. гаспадар.

7. перан. Дасведчаны, вопытны, з добрымі ведамі.

М. вучань.

◊

Моцнае слоўца — лаянка, грубыя словы.

|| наз. мо́цнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)