oil
[ɔɪl]
1.
n.
1) але́й -ю m.
2) на́фта f.; рэ́дкая мазу́та-алі́ва
3) але́йная фа́рба
4) але́йны жы́вапіс або́ партрэ́т
2.
v.
1) ма́заць (мазу́тай, алі́вай)
to oil the wheels — падма́заць ко́лы
2) ма́заць, падма́зваць; дава́ць ха́бар, падкупля́ць
•
- pour oil on troubled waters
- strike oil
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Öl
n -(e)s, -e
1) але́й
in ~ bácken* — смажы́ць на але́і
in ~ málen — піса́ць, малява́ць але́йнымі фа́рбамі
2) на́фта
◊ ~ ins Féuer gíeßen* [schütten] — падліва́ць смалы́ [ма́сла, але́ю] у аго́нь
~ in die Wúnden gíeßen* — аблягча́ць паку́ты, выле́чваць душэўныя ра́ны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ці́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; незак.
1. каго-што і на што. Налягаць сваім цяжарам на каго-, што-н.; націскаць.
Ц. нагой на рыдлёўку.
Ц. на кнопку званка.
2. перан. Прыгнятаць, душыць.
Боль ціснуў грудзі.
3. Сціскаць.
Крыгі ціснулі лодку.
Ц. руку.
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Быць цесным, сціскаць цела (пра абутак, адзежу).
Чаравікі ціснуць.
Пінжак цісне ў плячах.
5. перан. Настойваць, дамагацца, напіраць, прымушаць.
На яго ціснулі, прымушалі завяршыць работу.
6. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Мучыць, турбаваць празмернымі цяжкасцямі.
У час вайны людзей ціснуў голад.
7. Прыціскаць, туліць.
Маці ціснула дзіця да грудзей.
8. што. Выціскаць.
Ц. сок з яблык.
Ц. алей.
9. Рабіць (віно, гарэлку) саматужным спосабам; гнаць (разм.).
10. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Павялічвацца, узмацняцца (пра мароз, холад).
Мароз цісне.
11. Старацца закончыць, завяршыць якую-н. творчую работу (разм.).
Ц. дысертацыю.
|| наз. ціск, -у, м. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
mix
[mɪks]
1.
v., mixed or mixt
1) зьме́шваць, мясі́ць (це́ста)
2) злуча́ць, спалуча́ць
to mix business and pleasure — спалуча́ць спра́вы з прые́мнасьцю
2.
v.i.
1) злуча́цца, зьме́швацца
Oil and water will not mix — Але́й з вадо́ю ня зьме́шваецца
2) сыхо́дзіцца; ла́дзіць з кім; сябрава́ць
We do not mix well — Мы ня на́дта ла́дзім
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
essential
[ɪˈsenʃəl]
1.
adj.
1) істо́тны, асно́ўны, ва́жны, неабхо́дны
Good food and enough rest are essential to good health — До́брая е́жа і адпачы́нак неабхо́дныя для до́брага здаро́ўя
2) які́ ёсьць і́снасьцю не́чага, неад’е́мны
3) які́ ёсьць эсэ́нцыяй або́ ма́е ў сабе́ эсэ́нцыю (пра расьлі́ны)
essential oil — эфі́рны але́й
2.
n.
1) і́снасьць f., істо́тная або́ асно́ўная ры́са
2) неабхо́дная рэч
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
тра́ціцца, трачуся, трацішся, траціцца; незак.
1. Расходаваць свае грошы, сродкі на якія‑н. патрэбы. Прасцей бывае ў пост: сушаныя грыбы, цыбуля, кіслая капуста — усё гэта расце, сушыцца і соліцца на месцы. Траціцца даводзіцца хіба толькі на тараны ды на алей. Васілевіч.
2. Марна, без толку расходаваць. [Ліда да Сярожы:] — Ідзі скарэй правай білеты. Навошта табе траціцца? Лобан. // Марнавацца, прападаць. — Што ж ты не глядзіш? Збожжа траціцца. Колькі ў каласах! — і Кузьма сунуў жмут саломы Кардзянкову. Дуброўскі.
3. перан. Губляцца, знікаць. Зірнеш на косы ільняныя, — адвага траціцца твая, і сэрца ёкне і заные, бы ў золкай плыні ручая. Гаўрусёў. Шмат часу трацілася на гэты надвячорак. Маўр. Выходзіць, не толькі марна загінула .. праца [хлопцаў], а і трацілася апошняя надзея раскрыць таямніцу кургана. Якімовіч.
4. Зал. да траціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гне́сці несов.
1. (выжимать) гнести́;
але́й гняту́ць прэ́сам — расти́тельное ма́сло гнету́т пре́ссом;
2. перен. (приводить в подавленное состояние) гнести́, угнета́ть, тяготи́ть;
мяне́ гняце́ невядо́масць — меня́ гнете́т (угнета́ет) неизве́стность;
усі́х гняло́ маўча́нне — всех тяготи́ло молча́ние;
3. (каго, што) тяготе́ть (над кем, чем);
яго́ гняце́ няшча́сце — над ним тяготе́ет несча́стье;
4. гнести́, угнета́ть, притесня́ть, дави́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ляту́чы, ‑ая, ‑ае.
1. Які лятае, носіцца ў паветры. Лятучыя воблакі. // Здольны лятаць, насіцца ў паветры. Лятучае насенне. Лятучыя пяскі. □ Там-сям серабрылася ў паветры лятучае павуцінне. Караткевіч. // перан. Здольны хутка перамяшчацца з месца на месца, мяняць месца. Лятучы партызанскі атрад.
2. перан. Які хутка праходзіць, кароткачасовы (пра час, з’яву і пад.). Хай час пралятае лятучы, Усмешка заўжды, як вясна. Зарыцкі. // Мімалётны, які хутка мяняецца, няўлоўны. У часе прыязнай гамонкі, Лятучых жартаў і прыкрае Ускочыў хлопчык з крыкам звонкім, Каханак Богутаў, Адась. Колас.
3. Які праводзіцца раптоўна і хутка (пра сходы, мітынгі і пад.). Лятучы рэйд. Лятучы мітынг.
4. Які раптоўна пачынаецца і хутка праходзіць (пра хваробы). Лятучая ліхаманка. Лятучы рэўматызм.
5. Спец. Які хутка выпараецца. Лятучы эфірны алей. Лятучыя кіслоты.
•••
Лятучая мыш — гл. мыш.
Лятучая пошта гл. пошта.
Лятучыя рыбы гл. рыба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
farba
farb|a
ж.
1. фарба;
~a wodna — акварэльная фарба, акварэль;
~a olejna — алейная фарба, алей;
~a kryjąca — укрывістая (непразрыстая) фарба;
~a laserunkowa — празрыстая фарба;
malować czarnymi ~ami перан. маляваць у чорных фарбах;
2. разм. кроў;
puścić ~ę жарг. прагаварыцца, прабалбатацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
prawda
prawd|a
ж. праўда;
co ~a — па праўдзе;
~ę mówiąc … — праўду кажучы ...;
czy to ~a? — ці гэта праўда?; ці так гэта?;
~a w oczy kole — праўда вочы коле;
~a zawsze na wierzch wyjdzie — усё мінецца, адна праўда застанецца; праўда як алей, выйдзе наверх
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)