кліматапатало́гія

(ад кпімат + паталогія)

узнікненне або абвастрэнне захворванняў пад уплывам неспрыяльных кліматычных уздзеянняў у выніку парушэння працэсаў прыстасавання арганізма да змененых метэаралагічных умоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лаксадро́ма

(ад гр. loksos = крывы + dromos = бег)

лінія на паверхні Зямлі, якая перасякае ўсе мерыдыяны пад пастаянным вуглом (мае значэнне для навігацыі 1).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ламба́рд

(фр. lombard, ад іт. Lombardia = вобласць у Італіі)

крэдытная ўстанова, якая выдае грашовую пазыку за пэўны працэнт пад заклад рэчаў або маёмасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

люмінафо́ры

(ад лац. lumen = святло + -фор)

арганічныя і неарганічныя рэчывы, якія могуць свяціцца пад уздзеяннем знешніх фактараў; выкарыстоўваюцца ў вытворчасці лямп дзённага святла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магнетадыэле́ктрыкі

(ад гр. magnetes = магнетычны + дыэлектрыкі)

рэчывы (сумесь ферамагнітных парашкоў з дыэлектрыкамі), спрасаваныя пад вялікім ціскам і пры высокай тэмпературы ў маналітную масу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пахігна́та

(н.-лац. pachygnatha)

павук сям. тэтрагнатавых, які жыве ў паніжаных месцах, на берагах вадаёмаў, у імху, пад камянямі, на траве і кустах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сенсітагра́ма

(ад с.-лац. sensitivus = адчувальны + -грама)

шкала пачарненняў, якія ўтвараюцца на фотаматэрыяле пад уздзеяннем рознай колькасці асвятлення пры экспаніраванні яго ў сенсітометры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трансе́пт

(англ. transept, ад лац. trans = цераз + septum = агароджа)

архіт. адзін ці некалькі папярочных нефаў, якія перасякаюць пад прамым вуглом падоўжныя нефы будынка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мелкаво́ддзе, ‑я, н.

1. Нізкі ўзровень вады (у рэчцы, возеры і пад.), а таксама пара, калі вадаёмы мялеюць.

2. Месца (у рэчцы, возеры і пад.) з невялікай глыбінёй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падго́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад гарой, на схіле гары. Падгорная рэчка. □ А пад спевы Хваль падгорных Стан дзяўчына нагінае, У сукенку краскі горне Ды вяночкі завівае. Трус.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)