Verbum

наступле́нне¹, -я, н.

1. гл. наступаць¹.

2. Баявыя дзеянні войск супраць праціўніка з мэтай яго разгрому.

Рашучае н.

наступле́нне² гл. наступіць².

насту́пны, -ая, -ае.

1. Які наступае, настае непасрэдна пасля каго-, чаго-н.; бліжэйшы па чарзе.

Н. дзень.

Наступнае спатканне.

2. Які наступіў пазней за чым-н.; ніжэйназваны, ніжэйпрыведзены.

Прапанаваць н. план.

3. у знач. наз. насту́пнае, -ага, н. Тое, аб чым гаворыцца далей; вось што.

А затым адбылося н.

насту́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Аднагадовая дэкаратыўная травяністая расліна з буйнымі пахучымі кветкамі чырвона-жоўтага колеру.

|| прым. насту́ркавы, -ая, -ае.

насту́рцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Тое, што і настурка.

насты́лы, -ая, -ае.

Які стаў халодным, ахаладзіўся.

Настылае паветра.

насты́рны, -ая, -ае (разм.).

Упарты ў дасягненні чаго-н., вельмі настойлівы.

Н. хлопец.

|| наз. насты́рнасць, -і, ж.

насты́ць, -ты́ну, -ты́неш, -ты́не; -ты́нь; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць халодным.

Хата настыла.

Печ настыла.

2. Змерзнуць.

Ногі настылі.

|| незак. настыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

насука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., чаго.

Падрыхтаваць суканнем.

Н. цэвак.

|| незак. насу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

насу́нуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.

1. Рухаючыся, наблізіцца да каго-, чаго-н.

Хмара насунулася.

2. перан. Надысці, наблізіцца (пра час, падзеі і пад.).

Ноч насунулася.

3. Ссунуўшыся, закрыць сабой што-н.

Хустка насунулася на лоб.

|| незак. насо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.