Verbum

кары́ць², кару́, ко́рыш, ко́рыць; ко́раны; незак., каго (што) (разм.).

Папракаць, дакараць.

Хопіць яго к.

карычнева-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: карычневы, з карычневым адценнем; карычневы ў спалучэнні з іншым, асобным колерам, напр.: карычнева-залацісты, карычнева-чырвоны, карычнева-шэры і інш.

кары́чневы, -ая, -ае.

1. Цёмны, буравата-жоўты (колеру жолуда або карыцы).

Карычневае паліто.

2. у знач. наз. кары́чневыя, -ых. Аб людзях, групах людзей, арганізацыях, блізкіх да фашызму, фашысцкай ідэалогіі.

карыяты́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ты́д і -аў, ж.

Калона, апора ў будынку ў выглядзе жаночай фігуры.

карэ́, нескл., н.

1. Баявое пастраенне пяхоты ў форме чатырохвугольніка, якое прымянялася ў еўрапейскіх арміях да канца 19 ст. галоўным чынам для адбіцця атак кавалерыі.

2. нязм. У форме чатырохвугольніка.

Каўнер к.

карэ́йка, -і, ДМ -рэ́йцы, ж.

Свіная або цялячая грудзінка спецыяльнага прыгатавання.

карэ́йцы, -аў, адз. -рэ́ец, -рэ́йца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Карэйскага паўвострава.

|| ж. карэя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. карэ́йскі, -ая, -ае.

карэ́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік выдавецтва, газеты або друкарні, які чытае і правіць карэктуру.

|| прым. карэ́ктарскі, -ая, -ае.

Нарада карэктарскай (наз.).

карэ́ктны, -ая, -ае.

Ветлівы, тактычны, далікатны.

Карэктная заўвага.

Карэктна (прысл.) паводзіць сябе.

|| наз. карэ́ктнасць, -і, ж.

карэкту́ра, -ы, ж.

Выпраўленне памылак на адбітку друкарскага набору, а таксама сам гэты адбітак.

Чытаць карэктуру.

|| прым. карэкту́рны, -ая, -ае.