Verbum

няпарнакапы́тныя, -ых, адз. няпарнакапы́тнае, -ага, н.

Атрад млекакормячых з няцотным лікам пальцаў, якія ўтвараюць капыт (адносяцца конь, насарог і тапір).

перакладны́¹, -а́я, -о́е.

У выразе: на перакладных (уст.) — у экіпажы з коньмі, якія мяняліся на паштовых станцыях.

Ехаць на перакладных.

дэлега́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Група дэлегатаў, якія прадстаўляюць той ці іншы калектыў, дзяржаву і пад.

Замежная рабочая д.

загаво́р², -у, мн. -ы, -аў, м.

У забабонных уяўленнях: магічныя словы, якія маюць гаючую, лекавую сілу.

З. ад болю зубоў.

ла́ўра, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Назва буйных мужчынскіх праваслаўных манастыроў, якія падпарадкаваны найвышэйшай царкоўнай уладзе — Сіноду.

Кіева-Пячэрская л.

марэ́на¹, -ы, ж. (спец.).

Абломкавыя горныя пароды, якія ўтвараюцца ад перамяшчэння ледавіка.

|| прым. марэ́нны, -ая, -ае.

Марэнная града.

Марэнныя ўзгоркі.

моватво́рчасць, -і, ж.

Стварэнне новых слоў і выразаў людзьмі, якія гавораць на дадзенай мове.

Народная м.

|| прым. моватво́рчы, -ая, -ае.

мо́шчы, -аў.

Высахлыя астанкі святых людзей хрысціянскай царквы, якія шануюцца і лічацца цудатворнымі.

◊

Жывыя мошчы — пра вельмі худога, знясіленага чалавека.

імпартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

Увезці (увозіць) з-за мяжы якія-н. тавары.

І. абсталяванне.

ісце́ц, істца́, мн. істцы́, істцо́ў, м.

Асоба або арганізацыя, якія прад’яўляюць іск; проціл. адказчык.

|| ж. ісці́ца, -ы, мн. -ы, -ці́ц.