трыццаціго́ддзе, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Прамежак часу ў трыццаць гадоў.

2. чаго. Гадавіна чаго-н., што адбылося трыццаць гадоў таму назад.

Т. перамогі.

|| прым. трыццацігадо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шко́да², безас., у знач. вык., у знач. пабочн. сл.

Тое, што і шкада.

Мне ш. траціць часу.

Ш., што я туды не з’ездзіў.

Мне трапіць туды, ш., не выпадае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

countdown

[ˈkaʊntdaʊn]

n.

адлічэ́ньне, адлі́к ча́су (да пача́тку не́чага)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

henceforth

[,hensˈfɔrӨ]

adv.

з гэ́тага ча́су, з гэ́тай пары́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

храналагіза́цыя

(ад храналогія)

устанаўленне часу існавання чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пацёхкваць, ‑ае; незак.

Час ад часу цёхкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дані́на ж., ист., перен. дань;

д. ча́су — дань вре́мени;

◊ адда́ць ~ну — отда́ть дань;

плаці́ць ~ну — плати́ть дань

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нестава́ць несов., безл. недостава́ть, не хвата́ть;

ча́су ~тае́ — вре́мени недостаёт (не хвата́ет);

сіл ~тае́ — сил не хвата́ет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суча́сны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да цяперашняга часу, да адной эпохі з кім-н.

С. беларускі раман.

Сучасныя Якубу Коласу паэты.

2. Які мае адносіны да сённяшняга; цяперашні.

Сучаснае жыццё.

Сучасныя падзеі.

3. Які адпавядае патрабаванням свайго часу, не адсталы.

Сучасная тэхніка.

Сучасныя ідэі.

4. суча́снае, -ага, н. Падзеі, якія адбываюцца цяпер, у дадзены час; цяперашні час.

Пра сучаснае можна многа гаварыць.

|| наз. суча́снасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наязджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. наехаць, наездзіць.

2. Час ад часу прыязджаць.

Н. у вёску да бацькоў.

3. на што. Спаўзаць уніз, закрываючы вочы.

Шапка наязджае на лоб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)