клапатун назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Клапатлівы чалавек.

|| жаночы род: клапатуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

крывадушны прыметнік

Поўны крывадушша, няшчыры, ілжывы.

  • К. чалавек.

|| назоўнік: крывадушнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

маладушны прыметнік

Слабавольны, нерашучы, труслівы, не стойкі духам.

  • М. чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

малярык назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек, які хварэе на малярыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

акуратыст назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Акуратны чалавек.

|| жаночы род: акуратыстка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

аўдавелы прыметнік

Які стаў удаўцом (удавою).

  • А. чалавек.

|| назоўнік: аўдавеласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бессаромнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Бессаромны чалавек.

|| жаночы род: бессаромніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вастраслоў назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які любіць і ўмее вастрасловіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ваўкаваты прыметнік | размоўнае

Нелюдзімы, хмуры, суровы.

  • В. чалавек.

|| назоўнік: ваўкаватасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

угодлівы прыметнік

Празмерна паслужлівы, ліслівы, дагодлівы.

  • У. чалавек.

|| назоўнік: угодлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)