дружба́к, ‑а, м.

Разм. Блізкі друг; сябар. Напарнікам у Віктара быў, як і летась, яго стары дружбак Анісь Шчыт, ён і прымаў змену. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нічагу́ткі, займ.

Разм. Тое, што і нічагусенькі. Стары Ярмалінскі кляўся і бажыўся, што «нічагуткі, каб я з гэтага месца не сышоў, не ведаю». Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паважда́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Важдацца некаторы час. Паваждацца з дзецьмі. □ Стары паваждаўся з хвіліну і выцягнуў на бераг цёмна-залацістую рыбіну. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгні́лы, ‑ая, ‑ае.

Які падгніў. Мост быў стары, з падгнілых чорных бярвенняў. Мележ. Вера чакала.. [цётку], нецярпліва ходзячы па старой, з падгнілымі маснічынамі хаце. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

vórgeschritten

a

1) перадавы́ (у працы)

im ~en Sómmer — у канцы́ ле́та

2) стары́, старэ́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

антыква́рны

(ад антыквар)

1) вельмі стары і каштоўны (напр. а-ая рэч);

2) які мае адносіны да старых каштоўных прадметаў (напр. а. магазін).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

герыятры́я

(ад гр. geron = стары чалавек + -ятрыя)

раздзел геранталогіі, які вывучае асаблівасці захворванняў людзей старэчага веку і распрацоўвае метады лячэння і папярэджання іх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́стай

1. Абгароджанае месца для жывёлы ў полі або ў лесе (Уш.).

2. Стары лес (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

старадрэ́віна

1. Засохлае на корані дрэва (БРС).

2. Старое амаль без абалоні дрэва; стары лес (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ancient

[ˈeɪnʃənt]

1.

adj.

1) стараве́чны, старажы́тны

ancient history — старажы́тная гісто́рыя

ancient times — старада́ўнасьць f.

2) старада́ўны

an ancient temple — старада́ўная сьвяты́ня

3) ве́льмі стары́

an ancient city — ве́льмі старо́е ме́ста

4) старамо́дны

2.

n.

ве́льмі стары́ чалаве́к, галава́ ро́ду; заснава́льнік ро́ду

•

- the ancients

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)