Verbum

анлайнавы слоўнік

Fólgesatz

m -es, -sätze грам. акалі́чнасны сказ вы́ніку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

bezpodmiotowy

bezpodmiotow|y

: zdanie ~e — лінгв. безасабовы сказ

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

апавяда́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да апавядання (у 1 знач.), які змяшчае апавяданне. Апавядальны сказ. Апавядальны жанр. // Спакойны, эпічны. Твор [Шамякіна «Глыбокая плынь»] быў вывераны на лепшым вымяральніку: сэрцы чытача. Апавядальны тон рамана глыбока хвалюе. Кучар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азнача́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Даступны для азначэння, які можа быць азначаны, які мае ў сабе азначэнне каго‑, чаго‑н. Азначальная табліца сямействаў раслін.

2. Які з’яўляецца азначэннем (у 2 знач.). Азначальны сказ. Азначальны займеннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

parenthetic

[,pærənˈӨetɪk]

adj.

1) азнача́льны, вытлумача́льны (сказ або́ сло́ва)

2) узя́ты ў ду́жкі

3) пабо́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

го́рненька нареч. в знач. безл. сказ., разг. горько́хонько