вы́так Крыніца, возера, балота, з якога выцякае рака, ручай (Слаўг.). Тое ж вытока, вы́цек, вы́пусак (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

у́сце Месца, дзе адна рака ўпадае ў другую (Рэч.). Тое ж уток, улі́ў, зліў, уле́ва (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

sluggish

[ˈslʌgɪʃ]

adj.

1) мару́дны; малаакты́ўны; неэнэргі́чны

2) мля́вы, вя́лы; ляны́, гультаява́ты; апаты́чны

3) паво́льны, запаво́лены

a sluggish river — рака́ з паво́льнай плы́ньню

a sluggish digestion — паво́льнае стравава́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

разлі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., разалье́цца і разліе́цца; разліўся, -ліла́ся, -ло́ся; разліся; зак.

1. Выліцца часткова або поўнасцю; расплюхацца.

Малако разлілося.

2. Размеркавацца па розных пасудзінах (пра вадкасць).

3. Заліць якую-н. прастору, паверхню чаго-н., расцячыся; выйсці з берагоў.

Рака разлілася.

4. перан. Разысціся, разнесціся ва ўсе бакі, па ўсёй прасторы чаго-н., у межах чаго-н.

Разлілася песня ў прасторы.

|| незак. разліва́цца, -а́ецца.

|| наз. разлі́ў, -ліву, м. (да 2—4 знач.) і разліццё, -я́, н. (да 1—3 знач.).

Разліццё жоўці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

супрацьле́глы, ‑ая, ‑ае.

1. Размешчаны насупраць; які ідзе, вядзе ў адваротным кірунку. [Шыпшына] квітнее перад акном, з якога відаць рака і далёкая роўнядзь супрацьлеглага нізкага берага. В. Вольскі. Лабановіч спыніўся, сказаўшы: «Стой!», і зірнуў у супрацьлеглы бок. Колас.

2. Які супярэчыць чаму‑н., карэнным чынам адрозніваецца ад чаго‑н., не сумяшчальны з чым‑н. Самаахвярнасць і карыслівасць — паняцці супрацьлеглыя. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сві́слач ж

1. Svíslač i Swíslatsch n -s, Swíslowitz n -s (пасёлак)

2. Svíslač i Swíslatsch f - (рака)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

тро́пік м геагр Wéndekreis m -(e)s, -e;

тро́пік Ра́ка Wéndekreis des Krébses;

тро́пік Казяро́га Wéndekreis des Stéinbocks

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

успо́л

1. Штучная вялікая сажалка, пераважна сярод вёскі (Віц. Нік. 1895).

2. Рака ніжэй плаціны (Беш. Касп.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

разлі́цца сов.

1. разли́ться; проли́ться; расплеска́ться;

рака́ ~ліла́ся — река́ разлила́сь;

малако́ ~ліло́ся — молоко́ разлило́сь (пролило́сь);

2. перен. разли́ться;

па тва́ры ~ліла́ся пунсо́вая чы́рвань — по лицу́ разли́лся румя́нец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Парэ́чкі ’кустовая ягадная расліна сямейства агрэставых; ягады гэтай расліны’. Рус. смал. поре́чка ’чырвоныя парэчкі’, укр. порі́чки ’чырвоныя парэчкі’, польск. porzeczka ’парэчкі’. Да рака, таму што ў дзікім выглядзе расце па берагах рэк (гл. Махэк, Jména rostl., 99). Утворана конфіксам po‑ + ‑ька. Статус беларускага слова вызначыць цяжка. Хутчэй за ўсё пранікненне з польскай мовы, якое выцесніла ўсх.-слав. смародзіна (гл.). Параўн. Мяркулава, Очерки, 221.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)