ула́да ж
1. Macht f -, Mächte, Gewált f -, -en; паліт дзяржа́ўная ула́д Stáatsgewalt f, Stáatsmacht f;
заканада́ўчая ула́да die gesétzgebende Gewált, Legislatíve [-və] f;
выкана́ўчая ула́да die vollzíehende Gewált, Exekutívgewalt f;
захапі́ць ула́ду die Macht ergréifen*;
прыйсці́ да ула́ды zur Macht gelángen; an die Macht [ans Rúder] kómmen*;
прыхо́д да ула́ды Máchtantritt m -(e)s, -e;
2. часцей мн:
ула́ды (асобы, надзеленыя ўладай, адміністрацыя) Óbrigkeit f -, -en, Behörde f -, -n;
вайско́выя ула́ды Militä́rbehörden pl;
акупацы́йныя ула́ды Besátzungsbehörden pl;
мясцо́выя ула́ды die lokálen Behörden;
мясцо́выя о́рганы ула́ды örtliche Máchtorgane;
цэнтра́льная ула́да Zentrálgewalt f;
грамадзя́нская ула́да Zivilbehörde [-´vi:l-] f;
наро́дная ула́да Vólksmacht f;
судо́выя ула́ды Geríchtsbehörden pl, Geríchtsorgane pl;
3. (права кіраваць паводзінамі і лёсам каго-н) Macht f;
бацько́ўская ула́да die Macht der Éltern;
ажыццяўля́ць ула́ду паліт die Macht áusüben;
вало́даць ула́дай über die Macht verfügen;
надзе́лены ула́дай mit Máchtbefugnissen áusgestattet, ámtlich bevóllmächtigt;
пазба́віць ула́ды entmáchten vt;
быць пад ула́дай каго-н únter j-s Gewált stehen*;
ула́снай ула́дай éigenmächtig;
у маёй ула́дзе es liegt in méiner Macht;
перавышэ́нне ула́ды юрыд die Überschréitung der Máchtbefugnisse;
ула́да над самі́м сабо́й Sélbstbeherrschung f;
ва ула́дзе забабо́наў [пры́мхаў] im Bann der Vórurteile