нададра́ць, наддзяру, наддзярэш, наддзярэ; наддзяром, наддзераце; зак., што.
Разм. Крыху, не да канца разадраць. Нададраць канверт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падвесялі́ць, ‑весялю, ‑вяселіш, ‑вяселіць; зак., каго.
Разм. Крыху развесяліць. Падвесяліць кампанію. □ Бацькава лагоднасць падвесяліла Антона. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўнава́ты, ‑ая, ‑ае.
З невялікай паўнатой, поўны. У пакой увайшоў ужо немалады, крыху паўнаваты чалавек. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарнаво́кі, ‑ая, ‑ае.
У якога чорныя, цёмныя вочы. Лабановічу падабалася прыгожанькая, крыху сарамяжлівая, чарнавокая Лідачка. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гэй межд., в разн. знач. эй разг., гей;
гэй! пачака́й крыху́! — эй (гей)! подожди́ немно́го!;
гэй вы, ко́ні! — эй (гей) вы, ко́ни!
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
засаро́міць сов. (заставить почувствовать стыд) устыди́ть; застыди́ть; усо́вестить;
яго́ крыху́ ~мілі — его́ немно́го устыди́ли (застыди́ли, усо́вестили);
2. (привести в смущение) смути́ть, сконфу́зить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
crumb
[krʌm]
1.
n.
1) кро́шка f.
2) мя́кіш -у m. (хле́ба, бу́лкі)
3) Figur. кры́шку, крыху́
a crumb of comfort — крыху́ выго́ды
2.
v.t.
1) крышы́ць
2) абсыпа́ць кро́шкамі, ука́чваць у кро́шках
3) informal зьмята́ць кро́шкі
3.
v.i.
крышы́цца, распада́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пасо́ўвацца rücken vi (s), sich rücken, sich schíeben*;
пасо́ўвацца напе́рад vórrücken vi (s), vórwärts schréiten*;
пасу́нься кры́ху! rücke ein wénig!
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Бонова́ты ’буяніць’ (палес., Клім., 22). Мяркуем, што гэта слова (праўда, крыху з іншай фанетыкай) таго ж паходжання, што і бунава́ць ’сварыцца, лаяць, шумець і г. д.’ (гл.), якое мае адпаведнасці ва ўсх.-слав. і паўд.-слав. мовах. Гукапераймальнае (Бернекер, 101; Фасмер, 1, 241; Рудніцкі, 255–256).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыпіва́ць ’перад тым, як выпіць чарку, жадаць здароўя суседу, які будзе піць наступным’ (астрав., Сл. ПЗБ). Укр. припива́ти ’пры частаванні чаркай крыху адпіваць з яе’, польск. przypijać ’чокацца з кім-небудзь’, чэш. připitek ’тост’. Незак. тр. да прыпі́ць < піць (гл.); магчыма, семантычнае запазычанне з польскай мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)