шпо́ра, -ы, мн. -ы, шпор, ж.
1. Сагнутая па форме абцаса металічная дужка з кольцам на канцы, якая прымацоўваецца да бота наезніка і служыць для пануквання каня.
Даць шпоры каню (націснуць шпорамі).
2. Рагавы завостраны выступ на нагах самцоў некаторых птушак.
Шпоры ў пеўня.
3. Выступ на вобадзе кола ці на звёнах гусеніц трактара, танка і пад. (спец.).
|| прым. шпо́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
rung
I [rʌŋ]
v.
гл. ring II
II [rʌŋ]
n.
1) папярэ́чка f.; пры́ступка f. (драбі́ны)
2) сьпі́ца f. (ко́ла)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
аблу́біца, ‑ы, ж.
Абл. Лубяны абруч у ручных жорнах; бакавая сценка кругом жорнаў у млыне, дзе сыплецца мука. Там [у млыне] акрамя каменя была многа незвычайнага: і велізарнае кола з зубамі, і кош з жытам, аблубіца і іншыя цудоўныя рэчы. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
layman [ˈleɪmən] n. (pl. -men)
1. непрафесіяна́л; дылета́нт;
a book for laymen кні́га для шыро́кага ко́ла чытачо́ў
2. eccl. чалаве́к, які́ не ма́е духо́ўнага зва́ння, але́ нале́жыць да хрысція́нскай царквы́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
handbasket [ˈhændbɑ:skɪt] n. :
♦ go to hell in a handbasket AmE, infml тра́піць у ве́льмі склада́нае стано́вішча/у пераплёт; ≅ уле́зці, як су́чка ў збан/ко́ла; улі́пнуць, як му́ха ў саладу́ху
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Вако́л, во́кал (БРС). Рус. около, польск. około, в.-луж. wokoło, н.-луж. hokoło, чэш. okolo, славац. okolo, макед. околу, серб.-харв. около. Да прасл. *kolo ’круг’. Гл. кола.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́кіраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.
1. Надаць неабходны кірунак. Выкіраваць статак у бок лесу. Выкіраваць воз на дарогу. □ Няўдаліца Сцяпан і тут не выкіраваў як трэба — утулкаю кола зачапіў за .. шула. Мележ.
2. перан. Накіраваць на належны жыццёвы шлях.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Kranz
m -es, Kränze
1) вяно́к
éinen ~ erríngen* [gewínnen*, davóntragen*] — здабы́ць вяно́к перамо́жцы
éinen ~ aufs Grab [am Grábe] níederlegen — ускла́сці вяно́к на магі́лу
2) ко́ла, гурт (людзей)
3) тэх. фла́нец; во́бад, вяне́ц (кола)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зачарава́ны
1. околдо́ванный, заколдо́ванный, заворожённый;
2. перен. зачаро́ванный; очаро́ванный; заворожённый, обворожённый, восхищённый, пленённый;
1, 2 см. зачарава́ць;
◊ ~нае ко́ла — заколдо́ванный круг
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
прыкаці́ць I сов.
1. прикати́ть;
п. ко́ла — прикати́ть колесо́;
2. разг. (приехать) прикати́ть
прыкаці́ць II сов., прост. роди́ть, произвести́ на свет
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)