саліцёр, ‑а, м.

Доўгі плоскі чарвяк, які паразітуе ў страўніку чалавека і жывёлы. Свіны саліцёр.

[Фр. solitaire.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчэ́лепны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шчэлепаў. Шчэлепная поласць. // Які мае шчэлепы. Шчэлепныя жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эргаты́зм, ‑у, м.

Спец. Атручванне жывёлы і чалавека зернем злакаў, мукой, зерневымі адходамі, пашкоджанымі спарыннёй.

[Ад фр. ergot — спарыння.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

beet [bi:t] n. бура́к; буракі́ (корм для жывёлы);

sugar beet цукро́выя буракі́;

beet greens бацві́нне;

beet farming буракаво́дства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

carcass, carcase [ˈkɑ:kəs] n.

1. ту́ша (жывёлы)

2. карка́с, касця́к, апо́рная канстру́кцыя

3. derog. ту́ша (пра тоўстага чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gregarious [grɪˈgeəriəs] adj.

1. кампане́йскі, тавары́скі

2. ста́дны;

These animals are gregarious. Гэтыя жывёлы жывуць у статку/гуртам.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гуз, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Жаўлак ад удару або нараст на целе чалавека, жывёлы; наогул пукатая няроўнасць.

Набіць г. на лбе.

На спіне ў каровы гузы.

|| прым. гузавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рацыяні́раваць, -рую, -руеш, -руе: -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

Увесці (уводзіць), устанавіць (устанаўліваць) пэўны рацыён з мэтай арганізацыі правільнай сістэмы харчавання людзей ці кармлення жывёлы.

|| наз. рацыяні́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сядла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго (што).

Прымацоўваць сядло на спіне жывёлы.

С. коней.

|| зак. асядла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

|| наз. сядла́нне, -я, н. і сядло́ўка, -і, ДМ -ло́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сяна́ж, сенажу́, м.

Падвяленая здробненая трава, звычайна прасаваная, якая захоўваецца ў спецыяльных герметычна закрытых сховішчах і выкарыстоўваецца як багаты вітамінамі прэсны корм для жывёлы.

С. з люцэрны.

|| прым. сяна́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)