санца... (гл. сонца...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «сонца...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: санцапёк, санцацвет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свая... (гл. свое...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «свое...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: сваякоштны, сваявольства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарт..., (гл. спорт...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «спорт...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: спартбаза, спартлагер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярэдня... (гл. сярэдне...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «сярэдне...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: сярэднярускі, сярэднясутачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўста... (гл. тоўста...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «тоўста...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: таўстаморды, таўстаскуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэця... (гл. трэце...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «трэце...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: трэцясортны, трэцякласны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тысяча...

Першая састаўная частка складаных слоў, што абазначае: які ўтрымлівае, мае тысячу, мноства чаго‑н., названага другой часткай слова, напрыклад: тысячагадовы, тысячагаловы, тысячатонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фана... (гл. фона...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «фона...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: фаналогія, фанаграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуэтэ́, нескл., н.

Фігура класічнага жаночага танца, якая складаецца з паварота на пальцах адной нагі пры адначасовым кругавым руху ў паветры другой нагі.

[Фр. fouetté ад fouetter — пляскаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпіцы́кл

(ад эпі- + цыкл)

мат. акружнасць, цэнтр якой раўнамерна рухаецца па другой акружнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)