экзеквату́ра, ‑ы, ж.

1. Дазвол, выдадзены замежнаму консулу ўрадам той дзяржавы, у якую ён назначаны. на права выканання службовых функцый. Консульская экзекватура.

2. Пастанова судовых органаў дадзенай краіны аб выкананні рашэння замежнага суда.

[Ад лац. exsequor — выконваю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

powstanie

н.

1. паўстанне;

powstanie zbrojne — узброенае паўстанне;

2. узнікненне;

powstanie państwa — узнікненне дзяржавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

унутры́​II прыназ. ínnerhalb (G), im ínneren (G), in (D);

унутры́ дзяржа́вы im Ínneren des Lándes;

унутры́ краі́ны im Ínland

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

separation

[,sepəˈreiʃən]

n.

1) аддзяле́ньне, разьдзяле́ньне; разлучэ́ньне n.

2) сэпара́цыя f. (у жані́мстве)

3) паліты́чнае аддзяле́ньне, адасабле́ньне n. (ад дзяржа́вы), сэпара́цыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

General Assembly

1) Генэра́льная Асамбле́я (Арганіза́цыі Аб’е́днаных На́цыяў)

2) заканада́ўчы о́рган дзяржа́вы

3) заканада́ўчая ўстано́ва некато́рых шта́таў у Злу́чаных Шта́тах Амэ́рыкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ГВІЯ́НА НІДЭРЛА́НДСКАЯ

(Nederlands Guyane),

назва тэр. дзяржавы Сурынам да 1975.

т. 5, с. 106

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ЗЛУ́ЧАНАЕ КАРАЛЕ́ЎСТВА ВЯЛІКАБРЫТА́НІІ І ПАЎНО́ЧНАЙ ІРЛА́НДЫІ,

афіцыйная назва дзяржавы Вялікабрытанія.

т. 7, с. 77

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АДКРЫ́ТЫЯ ДАГАВО́РЫ,

двухбаковыя і шматбаковыя міжнар. пагадненні, да якіх могуць далучацца і інш. дзяржавы. Адрозніваюць рэгіянальныя і агульныя адкрытыя дагаворы універсальнага характару. Да першых могуць далучацца дзяржавы пэўнага геагр. рэгіёна, да другіх — любая дзяржава. Умовы далучэння вызначаюцца ў дагаворы.

т. 1, с. 111

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АКРЭДЫТАВА́ННЕ

(ад лац. accredere давяраць),

у міжнар. праве працэс прызначэння і ўступлення на пост дыпламат. прадстаўніка пры ўрадзе інш. дзяржавы або пастаяннага прадстаўніка дзяржавы пры міжнар. арг-цыі. Пачаткам акрэдытавання з’яўляецца агрэман, завяршэннем — уручэнне акрэдытаваным (прызначаным) даверчай граматы.

т. 1, с. 202

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

акупа́цыя

(лац. occupatio)

часовы захоп войскамі якой-н. дзяржавы чужой тэрыторыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)