erlédigen

vt

1) ска́нчваць; выко́нваць

2) ула́джваць

die Fráge ist erlédigt — пыта́нне вы́чарпана

3) груб. прыко́нчыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Zünglein

n -s, -

1) язычо́к

2) стрэ́лка (вагаў)

◊ das ~ an der Wáage sein — выко́нваць [ігра́ць] раша́ючую ро́лю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ínnehalten

* аддз.

1.

vt прытры́млівацца, выко́нваць (законы)

2.

vi спыня́цца; (in, mit D) перапыня́ць (што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

observe [əbˈzɜ:v] v. fml

1. нагляда́ць, назіра́ць, сачы́ць; заўважа́ць;

observe the behaviour of babies назіра́ць за паво́дзінамі немаўля́т

2. рабі́ць заўва́гу, заўважа́ць, выка́звацца

3. прытры́млівацца, выко́нваць (пра традыцыі, звычаі, законы)

4. святкава́ць, адзнача́ць;

observe birthdays адзнача́ць дні нараджэ́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sprzeniewierzać się

незак.

1. komu/czemu здраджваць каму/чаму;

sprzeniewierzać się danej obietnicy — не выконваць абяцанне;

2. растрачваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wywiązywać się

незак.

1. узнікаць; завязвацца; пачынацца;

2. z czego спраўляцца з чым; выконваць што;

3. хім. вылучацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

відэатэ́кс

(ад відэа- + тэкс)

від электрасувязі, які дазваляе карыстальніку атрымліваць на экране тэлевізара (або дысплея) графічную інфармацыю па каналах тэлефоннай сувязі са спецыяльнага банка даных, а таксама выконваць розныя паслугі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

náchgehen

* vi (s)

1) адстава́ць (пра гадзіннік)

2) (D) ісці́ сле́дам (за кім-н.)

3) (D) выко́нваць (працу); займа́цца (чым-н.); аддава́цца (чаму-н.)

séinem Béruf ~ — выко́нваць службо́выя абавя́зкі

Ábenteuern ~ — пусці́цца ў прыго́ды [аванту́ры]

4) (D) вы́светліць (пытанне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Norm

f -, -en

1) но́рма

néue ~en erstéllen — устанаві́ць но́выя но́рмы

die ~ éinhalten* — выко́нваць но́рму

2) станда́рт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

státtgeben

* аддз. vi (D) канц. задаво́льваць, выко́нваць (даручэ́нне), браць пад ува́гу

éinem Ántrag ~ — прыня́ць прапано́ву, задаво́ліць заяўку [прашэ́нне, хада́йніцтва]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)