брандспо́йт, ‑а, М ‑йце, м.

1. Пераносная пажарная помпа.

2. Металічны наканечнік на пажарным рукаве для накіроўвання струменя вады. Віктар схапіў у свае рукі брандспойт і струмень вады накіраваў на людзей. Лобан.

[Гал. brandspuit.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадасцёк, ‑а, м.

1. Пакатае месца, па якім сцякае вада. // Прыстасаванне для сцёку вады (труба, жолаб).

2. Сістэма канаў, рышткоў, труб для адвядзення каналізацыйнай, грунтавой вады з населеных месц у прыродныя вадаёмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыдо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на дне, каля дна вадаёма. Прыдонныя пласты вады. Прыдоннае каменне. Прыдонны пясок. // Які жыве, расце ў ніжніх пластах вады, на дне. Прыдонныя рыбы. Прыдонная жыўнасць. Прыдонныя водарасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проница́емый праніка́льны; (пропускающий) прапушча́льны;

проница́емый для электри́чества праніка́льны для электры́чнасці;

проница́емый для воды́ прапушча́льны для вады́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

зумпф, ‑а, м.

Спец. Яма на дне шахты для сцёку вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадагрэ́йны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для награвання вады. Вадагрэйны кацёл. Вадагрэйная ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадаме́ршчык, ‑а, м.

Рабочы, які сочыць за расходам або ўзроўнем вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

водаачышча́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для ачышчэння вады. Водаачышчальная станцыя. Водаачышчальная сістэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крапі́льніца, ‑ы, ж.

Пасудзіна для свянцонай вады, у якую макаюць крапіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́жань, ‑і, ж.

Доўгае сезоннае стаянне нізкіх узроўняў вады ў рацэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)