Verbum

бесхара́ктарны, -ая, -ае.

Бязвольны, які лёгка паддаецца чужому ўздзеянню.

Бесхарактарная асоба.

|| наз. бесхара́ктарнасць, -і, ж.

адзінанача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая кіруецца прынцыпам адзінаначалля або мае права адзінаначалля.

фрахто́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Асоба або ўстанова, якая дае судна пад фрахт.

паслане́ц, -нца́, мн. -нцы́, -нцо́ў, м.

Асоба, пасланая куды-н. з якім-н. даручэннем, заданнем.

ната́рыус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Службовая асоба, якая ажыццяўляе натарыяльныя дзеянні, акты.

Дзяржаўны н.

тамада́, -ы́, ДМ -дзе́, мн. -ы́, Р не ўжыв., м.

Асоба, якая вядзе банкет.

зало́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, гвалтоўна кім-н. затрыманая для таго, каб прымусіць выканаць якія-н. абавязацельствы або патрабаванні тую дзяржаву, арганізацыю, да якой належыць гэта асоба.

|| ж. зало́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. зало́жніцкі, -ая, -ае.