Verbum

каршако́вы гл. коршак.

каршу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Вялікая драпежная птушка сямейства ястрабіных з доўгімі крыламі і загнутай дзюбай.

◊

Каршуном наляцець — злосна і хутка накінуцца, напасці на каго-н.

|| прым. каршуно́вы, -ая, -ае.

Каршуновая дзюба.

ка́ры¹, -ая, -ае.

Карычневы (пра колер вачэй).

Карыя вочы.

ка́ры², -аў.

1. Сані для перавозкі бярвення.

2. Вялікія калёсы для перавозкі грузаў.

кары́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Масавае відовішча ў Іспаніі і ў некаторых іншых краінах: бой тарэадора з быком.

ка́рыес і карыёз, -у, м.

Паступовае разбурэнне цвёрдай тканкі косці зуба.

|| прым. ка́рыесны, -ая, -ае і карыёзны, -ая, -ае.

карыкату́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж.

1. Малюнак, на якім намаляваны хто-н. або што-н. у скажоным, падкрэслена смешным выглядзе.

К. на гультаёў.

2. перан. Смешнае, недасканалае падабенства да каго-, чаго-н.

Гэты касцюм — к. на ўменне шыць.

|| прым. карыкату́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

карыкату́рны, -ая, -ае.

1. гл. карыкатура.

2. перан. Смешны, недарэчны, прыдатны для карыкатуры.

К. выгляд.

|| наз. карыкату́рнасць, -і, ж.

карыкатуры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, які малюе карыкатуры.

|| ж. карыкатуры́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. карыкатуры́сцкі, -ая, -ае.

кары́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Чорны дробны сушаны вінаград без костачак.

|| прым. кары́нкавы, -ая, -ае.