Verbum

карча́га², -і, ДМ -ча́зе, мн. -і, -ча́г, ж.

1. Тое, што і амфара (уст).

2. Гляк для мазі (разм.).

|| прым. карча́жны, -ая, -ае.

карча́жына, -ы, мн. -ы, -жын, ж. (разм.).

Тое, што і карчага¹.

карча́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Вывернуты з зямлі корч.

Выцяў нагу аб к.

карчакава́ты, -ая, -ае.

1. 3 вялікай колькасцю карчоў; карчысты (разм.).

Карчакаватая дарога.

2. Пра чалавека, яго постаць: каржакаваты (разм.).

Тоўсты, к. дзядзька сядзеў на ганку.

|| наз. карчакава́тасць, -і, ж.

карчане́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак. (разм.).

Моцна азябшы, траціць адчувальнасць.

Ногі карчанеюць на холадзе.

|| зак. закарчане́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і скарчане́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

карчма́, -ы́, мн. ко́рчмы і (з ліч. 2, 3, 4) карчмы́, ко́рчмаў, ж. (уст.).

Заезны дом з начлегам у дарэвалюцыйнай Беларусі, ва Украіне і ў Польшчы.

|| прым. карчо́мны, -ая, -ае.

карчма́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (уст.).

Гаспадар карчмы.

|| ж. карчма́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. карчма́рскі, -ая, -ае.

карчы́сты, -ая, -ае.

3 вялікай колькасцю карчоў, пнёў.

|| наз. карчы́стасць, -і, ж.

карчэ́ўе, -я, н., зб.

Карчы, пні.

карша́к гл. коршак.