Verbum

карупцыяне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дзяржаўны чыноўнік, палітычны або грамадскі дзеяч, замешаны ў карупцыі.

карусе́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Спецыяльная пляцоўка з сядзеннямі ў форме конікаў, экіпажаў, лодак і інш., якая круціцца вакол сваёй восі і служыць для катання.

|| прым. карусе́льны, -ая, -ае.

ка́рцар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Памяшканне для часовага адзіночнага зняволення (у турмах, канцлагерах і інш.).

|| прым. ка́рцарны, -ая, -ае.

К. рэжым.

карце́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ціць; незак. (разм.).

1. безас., з інф., са злуч. «каб» і без дап. Пра неадольнае жаданне зрабіць што-н.; хацецца; не цярпецца.

Мне карціць сказаць.

Сыну карцела, каб хто быў побач.

2. Не даваць спакою, непакоіць, хваляваць.

Не вучоба карціць, а паездка ў горад.

карце́ч, -ы, ж.

1. Артылерыйскі снарад, начынены круглымі кулямі для масавага паражэння жывой сілы праціўніка на блізкай адлегласці (уст.).

2. Буйны шрот для паляўнічага ружжа.

|| прым. карце́чны, -ая, -ае.

карцёжнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Заўзяты гулец у карты.

|| ж. карцёжніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. карцёжніцкі, -ая, -ае.

карці́на, -ы, мн. -ы, -цін, ж.

1. Твор жывапісу, выкананы фарбамі.

Карціны мастака М.

Савіцкага.

2. Тое, што можна бачыць, уяўляць у канкрэтных вобразах.

Карціны прыроды.

3. Адлюстраванне чаго-н. у літаратурным творы.

К. бітвы.

К. жыцця сялян.

4. Агульны стан, выгляд чаго-н.

Клінічная к. захворвання.

5. Частка акта ў драматычным творы, якая патрабуе самастойнай дэкарацыі.

Другая к. першага акта.

6. Кінакарціна, кінафільм (разм.).

У кінатэатры ідзе новая к.

|| памянш. карці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1—3 знач.).

|| прым. карці́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Карцінная галерэя.

карці́нны, -ая, -ае.

1. гл. карціна.

2. перан. Вобразны, выразны, які стварае ўражанне сваёй знешняй прыгажосцю.

Карцінная поза.

|| наз. карці́ннасць, -і, ж. (да 2 знач.).

карчава́ць, -чу́ю, -чу́еш, -чу́е; -чу́й; -чава́ны; незак., што.

Выкопваць з карэннем.

К. пні.

|| наз. карчава́нне, -я, н.

|| прым. карчава́льны, -ая, -ае (спец.).

Карчавальная машына.

карча́га¹, -і, ДМ -ча́зе, мн. -і, -ча́г, ж. (разм.).

Пень, вывернуты з карэннем; корч.

|| памянш. карча́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.