пі́льны, -ая, -ае.

1. Які патрабуе неадкладнага выканання, неабходны, тэрміновы. Пільная работа. Пільная патрэба.

2. Старанны, руплівы. П. у рабоце чалавек.

3. Уважлівы, неаслабны. Пільная праверка. Пільна (прысл.) сачыць.

|| наз. пі́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

пра́вы¹, -ая, -ае.

1. Які знаходзіцца, размешчаны з боку, што з’яўляецца процілеглым леваму. Правая рука (таксама перан.: галоўны памочнік). П. бераг ракі.

2. У палітыцы: кансерватыўны, рэакцыйны, варожы ўсякаму прагрэсу. Чалавек правых поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

прамаліне́йны, -ая, -ае.

1. Які размешчаны, ідзе па прамой лініі. П. рух.

2. перан. Шчыры і прамы, але пазбаўлены неабходнай гібкасці; аднабаковы. П. чалавек. П. адказ. Дзейнічаць прамалінейна (прысл.).

|| наз. прамаліне́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

няўме́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМе́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ме́к (разм.).

Няўмелы, няздатны да чаго-н. чалавек. І н. спячэ, як з засека цячэ (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

паніжэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

1. Зрабіцца ніжэйшым або размясціцца ніжэй. Чалавек ад страху паніжэў. Сонца паніжэла.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Паменшыцца (пра ўзровень, інтэнсіўнасць і пад.). Напружанне току паніжэла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

дзе́яч, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які праявіў сябе ў якой-н. грамадскай дзейнасці. Дзяржаўны д. Дзеячы культуры. Заслужаны д. навукі (ганаровае званне).

|| ж. дзяя́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

сысу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Дзіцяня млекакормячай жывёліны, якое ссе маці.

2. Немаўля (разм., жарт.).

3. перан. Малады, нявопытны ў якой-н. справе чалавек.

|| памянш. сысуно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

Entdécker

m -s, - чалаве́к, які́ не́шта адкрыў

er ist der ~ von… — ён адкрыў…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Místfink

m -en, -en

1) заал. юро́к

2) разм. неаха́йны [бру́дны] чалаве́к, му́рза

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Spárer

m -s, -

1) укла́дчык (у ашчаднай касе)

2) беражлі́вы [ашча́дны, экано́мны] чалаве́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)