zarwać się

zarwa|ć się

зак. праваліцца;

lód ~ł się pod koniem — лёд пад канём праваліўся

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rygor, ~u

м. дысцыпліна; строгі парадак;

trzymać w ~ze — трымаць у паслухмянасці;

pod ~em — пад пагрозаю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

podpadać

незак. падпадаць; падыходзіць;

podpadać komu разм. наклікаць на сябе чый гнеў; трапляць пад гарачую руку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

commendation

[,kɑ:menˈdeɪʃən]

n.

1) ухвале́ньне n.; пахвала́ f.

2) рэкамэндава́ньне n., рэкамэнда́цыя f.

3) даве́раньне, даручэ́ньне n.; перада́ча пад апе́ку або́ на захава́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

convoy

[ˈkɑ:nvɔɪ]

1.

v.t.

суправаджа́ць, ахо́ўваць, ве́сьці пад канво́ем

2.

n.

1) канво́й -ю m., ахо́ва f.

2) суправаджэ́ньне n., эско́рт -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hypodermic

[,haɪpəˈdɜ:rmɪk]

1.

adj.

падску́рны (кле́ткі)

a hypodermic injection — падску́рны ўко́л

2.

n.

1) до́за ле́ку, упы́рснутага пад ску́ру

2) шпрыц шпры́ца m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

caption

[ˈkæpʃən]

n.

1)

а) загало́вак -ўку m.

б) по́дпіс -у m. (пад зды́мкам)

2) (у фі́льме) на́дпіс -у m., субты́тар -ру m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

submerge

[səbˈmɜ:rdʒ]

v.t., v.I

1) затапля́ць

land submerged by a flood — абша́р, зато́плены паво́дкай

2) заглыбля́ць, пагружа́ць; апушча́ць (-ца), апуска́ць (-ца) (пад ваду́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

privacy

[ˈpraɪvəsi]

n., pl. -cies

1) адасо́бленасьць f.; само́та, адзіно́та f.

2) таямні́ца f., сакрэ́т -у m.

in strict privacy — пад стро́гім сакрэ́там

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

падтулі́ць, ‑тулю, ‑туліш, ‑туліць; зак., што.

Падагнуць, падкурчыць пад сябе або прыціснуць да сябе (ногі, калені і пад.). Сабака заенчыў, падтуліў хвост і кінуўся наўцёкі. Чорны. Убачыўшы мяне, конь нахмыліўся, падтуліў вушы. Дамашэвіч.

•••

Падтуліць хвост — спалохаўшыся вынікаў сваіх паводзін, учынкаў і пад., стаць больш асцярожным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)