дурнець, ; незак. (разм.).

  1. Страчваць разумовыя здольнасці, станавіцца дурным.

    • Пад старасць чалавек дурнее.
  2. Прыходзіць у стан ачмурэння.

    • Д. ад угару.

|| зак. адурнець, і здурнець, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

замёрзлы, і замерзлы, .

  1. Зацвярдзелы ад холаду; пакрыты ледзяной коркай.

    • Замёрзлая гразь.
    • Замёрзлыя вокны.
    • Замёрзлыя пальцы (моцна азяблыя).
  2. Які загінуў, памёр ад холаду.

    • З. чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

правадыр, , м.

  1. Кіраўнік грамадскага руху, партыі.

  2. Чалавек, які стаіць на чале каго-, чаго-н., кіруе кім-, чым-н.

    • П. войска.
    • П. племя.

|| прым. правадырскі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прыемны, .

  1. Які прыносіць задавальненне, радасць.

    • П. пах.
    • Прыемная навіна.
    • П. ўспамін.
    • Прыемна (прысл.) слухаць.
  2. Які выклікае сімпатыю, прывабны.

    • П. чалавек.
    • Прыемная ўсмешка.

|| наз. прыемнасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пустацвет, , м.

  1. Кветка без завязі, якая не дае пладоў.

  2. перан. Чалавек, які не зрабіў у жыцці нічога карыснага. Развялося нахлебнікаў і пустацветаў.

|| прым. пустацветны, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рахманы, .

  1. Пра жывёлін, птушак, якія не баяцца чалавека — ручны, свойскі.

  2. Пра чалавека — памяркоўны ў адносінах да іншых, згаворлівы, дабрадушны.

    • Чалавек ён р.

|| наз. рахманасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рыбалоў, , м.

  1. Чалавек, які ловіць рыбу (вудай, перамётам і пад.).

    • Р.-аматар.
  2. Тое, што і рыбак.

    • Р. з вялікім стажам.

|| прым. рыбалоўны, .

  • Рыбалоўныя снасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

састарэлы, .

  1. Які стаў стары.

    • С., хваравіты чалавек.
    • Дом для састарэлых (наз.).
  2. перан. Які перастаў быць сучасным; устарэлы.

    • С. метад.
    • Састарэлае адзенне (нямоднае).

|| наз. састарэласць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

спец, , м. (разм.).

  1. У першыя гады савецкай улады: назва спецыяліста — выхадца з інтэлігенцкага асяроддзя.

  2. Вельмі дасведчаны чалавек, майстар сваёй справы.

    • Ён у гэтай справе с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

спрытнюга, , м.; , ж., (разм. неадабр.).

Чалавек, які рознымі хітрыкамі выгадна для сябе выкарыстоўвае абставіны.

  • Ведаем мы гэтага спрытнюгу, ён ужо тры кватэры памяняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)