покро́вный по́крыўны; пакрыццёвы;

покро́вные тка́ни анат. по́крыўныя тка́нкі;

покро́вные расте́ния по́крыўныя раслі́ны;

покро́вное стекло́ (микроскопа) по́крыўнае (пакрыццёвае) шкло.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вітра́ж

(фр. vitrage, ад лац. vitrum = шкло)

малюнак або ўзор з каляровага шкла ў вокнах, дзвярах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вы́душыць I сов.

1. вы́давить;

в. шкло — вы́давить стекло́;

2. подави́ть, передави́ть

вы́душыць II несов., разг. (израсходовать духи) вы́душить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кватэ́рка

1. Невялікі кавалак зямлі, палоска (Краснап. Бяльк.).

2. Балонка, шкло ў аконнай раме (Клім. Бяльк., Слаўг.).

3. Частка столі паміж дзвюма бэлькамі (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ільсні́цца і льсні́цца, ‑ніцца; незак.

Блішчаць, адсвечваць (пра гладкую паверхню). Паравозік быў зроблены з бярозы-чачоткі, ільсніўся, як шкло. Пестрак. Дарога гладкая, слізкая, бліскучая. Ільсніцца сліпучы белы снег. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пуклы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае сферычную вонкавую паверхню; проціл. увагнуты. Выпуклае шкло. Выпуклая лінза.

2. Які выдаецца наперад. Выпуклы лоб. Выпуклыя грудзі.

3. перан. Выразны, рэльефны. Выпуклы вобраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тры́плекс, ‑у, м.

1. Склеенае трохслойнае безасколачнае шкло, пракладкай у якім з’яўляецца слой празрыстай пластмасы.

2. Назва розных канструкцый, саставаў, працэсаў, якія складаюцца з трох самастойных частак, элементаў, стадый.

[Ад лац. triplex — трайны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фееры́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які з’яўляецца феерыяй. Феерычная камедыя.

2. перан. Казачны, чароўны. Калі чорнае шкло загарадзіла ілюмінатар, падарожнікі ўбачылі сапраўды феерычную карціну. Гамолка. // Разм. Надзвычайны, дзівосны. Феерычная хуткасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., што.

Прымацоўваць, устаўляць шкло ў што‑н. Шкліць вокны. / у перан. ужыв. У лагчыне стаялі лужыны каламутнае вады. Ночы шклілі іх тонкім лядком. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БАТА́ЕЎСКАЯ ШКЛЯНА́Я МАНУФАКТУ́РА.

Дзейнічала ў Беларусі ў 1799—1900 у в. Батаева Хоцімскага р-на Магілёўскай вобл. Вырабляла аконнае шкло і шкляны посуд. У 1900 працавалі 53 чал., выраблена 15 тыс. скрынак аконнага шкла.

т. 2, с. 344

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)