Verbum

мармо́ль, -маля́, мн. -малі́, -малёў, м. (разм.).

Нелюдзімы, пануры, негаваркі чалавек.

крывапі́вец, -піўца, мн. -піўцы, -піўцаў, м. (пагард.).

Бязлітасны, жорсткі чалавек, прыгнятальнік.

ардэнано́сец, -но́сца, мн. -но́сцы, -но́сцаў, м.

Чалавек або арганізацыя, узнагароджаныя ордэнам¹.

аха́йны, -ая, -ае.

Чысты, акуратны.

А. чалавек.

|| наз. аха́йнасць, -і, ж.

тапе́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.

Чалавек, які ўтапіўся або топіцца.

шмараво́з, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., лаянк.).

Неахайны чалавек, мурза.

чужа́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

1. Чужы, прышлы чалавек, чужынец.

2. Чалавек, які па духу, поглядах і пад. чужы ў якім-н. асяроддзі.

Ён ч. сярод іх.

3. Не родны чалавек, не сваяк.

|| ж. чужа́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 1 знач.).

|| прым. чужа́цкі, -ая, -ае.

плебе́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. У Старажытным Рыме: свабодны, але юрыдычна нераўнапраўны чалавек ніжэйшага саслоўя.

2. перан. Чалавек, які выйшаў з народа, не дваранскага паходжання.

|| прым. плебе́йскі, -ая, -ае.