трыбухач назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек з празмерна вялікім жыватом.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

нахабнік назоўнік | мужчынскі род

Бессаромны, бесцырымонны чалавек.

|| жаночы род: нахабніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

недавучка назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае

Недавучаны, маладасведчаны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

працавік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Вельмі старанны, працавіты чалавек, рабацяга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прызыўнік назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які прызываецца на вайсковую службу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

разумнік назоўнік | мужчынскі род

Разумны, разважлівы чалавек.

|| жаночы род: разумніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ранцье назоўнік | мужчынскі род | нескланяльнае

Чалавек, які жыве на рэнту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

растаропны прыметнік

Кемлівы ў справах; упраўны.

  • Р. чалавек.

|| назоўнік: растаропнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рызыкант назоўнік | мужчынскі род

Смелы, адважны чалавек.

|| жаночы род: рызыкантка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рэкецір назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які займаецца рэкетам.

|| прыметнік: рэкецірскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)