паўпрэ́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Паўнамоцны прадстаўнік (назва дыпламатычнага прадстаўніка СССР пры замежным урадзе, якая існавала да 1941 г.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саўпартшко́ла, ‑ы, ж.

Школа для палітычнай і агульнаадукацыйнай падрыхтоўкі савецкіх і партыйных работнікаў у СССР у 1920–30 гады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спартакія́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Масавае спаборніцтва спартыўных каманд і таварыстваў па розных відах спорту. Спартакіяда народаў СССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танбу́р, ‑а, м.

Трохструнны шчыпковы музычны інструмент грушавіднай формы, пашыраны ў СССР ва Узбекістане, Таджыкістане і суседніх з імі краінах.

[Перс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мышо́ўка, ‑і, ДМ ‑шоўцы; Р мн. ‑шовак; ж.

Млекакормячае атрада грызуноў, якое сустракаецца ў субтрапічных паясах Еўразіі і ў СССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гюрза́, ‑ы, ж.

Вялікая, даўжынёй да 1,5 метра ядавітая змяя, якая ў СССР сустракаецца ў Закаўказзі і паўднёвай частцы Сярэдняй Азіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

савето́лаг, ‑а, м.

Прадстаўнік буржуазнай навукі, ідэалогіі і прапаганды, які лжыва асвятляе сацыялізм, распаўсюджвае паклёп на СССР і краіны сацыялістычнай садружнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сусако́выя, ‑ых.

Сямейства аднадольных шматгадовых раслін, якія растуць на балотах і па берагах вадаёмаў у СССР, Еўразіі і ў Паўночнай Амерыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калга́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У СССР — адна з форм арганізацыі сельскагаспадарчай працы, аб’яднанне сялян для сумеснага вядзення сельскай гаспадаркі на аснове абагуленых сродкаў вытворчасці (са скарачэння слоў: калектыўная гаспадарка).

Старшыня калгаса.

Арганізаваць к.

2. зб. Калектыў асоб, якія ўваходзяць у гэта аб’яднанне; калгаснікі.

Усім калгасам выехалі на жніво.

|| прым. калга́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мі́чман, ‑а, м.

1. Воінскае званне старшынскага саставу ў Ваенна-марскім флоце СССР, якое існавала з 1940 да 1971 г. З 1972 года — воінскае званне ваеннаслужачых ВМФ СССР, якія, адслужыўшы абавязковую воінскую службу, наступілі ў якасці спецыялістаў у Ваенна-марскі флот. // Асоба, якая носіць такое званне.

2. Першы афіцэрскі чын у флоце царскай Расіі.

[Англ. midshipman.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)