шакаладна-...

Першая частка складаных слоў са знач.: колеру шакаладу, карычневы, з адценнем такога колеру, напр.: шакаладна-буры, шакаладна-карычневы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абракада́бра, ‑ы, ж.

Бяссэнсавы, незразумелы набор слоў.

[Ад лац. abracadabra (магічная формула).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

словатлумачэ́нне, ‑я, н.

Кніжн. Тлумачэнне значэнняў слоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БРАХІ...

(ад грэч. брахі... кароткі),

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «кароткі», напр., брахікалан, брахікефалія.

т. 3, с. 252

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

каламбу́р

(фр. calembour)

гульня слоў, жарт, заснаваны на камічным абыгрыванні блізкіх па гучанні, але розных па значэнні слоў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

насенне... (а таксама насення...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да насення, напр.: насеннеачышчальны, насеннесушылка, насеннесушыльны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нітра...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да азоту, да азотнай кіслаты, напр.: нітрабензол, нітралак, нітрафарба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

далёка...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. далёкі (у 1 знач.), з далёкай адлегласці, напр.: далёкадзейны, далёкапрывозны, далёкаструменны, далёкаўсходні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жыцце... (а таксама жыцця...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да жыцця, напр.: жыцценебяспечны, жыццеўстойлівасць, жыццеўладкаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ванітава́ць, -ту́е; безас., незак. (разм.).

Пра стан моташнасці, рвоты.

Мяне ванітавала.

Ванітуе ад яго слоў (перан.).

|| наз. ванітава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)