soup [su:p] n. суп;

clear soup по́ліўка, булён, расо́л;

fish soup ю́шка;

vegetable (cabbage) soup суп з гаро́дніны;

soup in cakes суп у ку́біках;

packet soups суп у паке́ціках

♦

in the soup infml у кло́патах, у турбо́тах

soup up [ˌsu:pˈʌp] phr. v. infml павыша́ць магу́тнасць (матора, рухавіка), павыша́ць ху́ткасць (самалёта, ракеты); ажыўля́ць (гульню, п’есу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пралёт I (род. пралёту) м. (действие) пролёт;

п. самалёта — пролёт самолёта

пралёт II (род. пралёта) м., в разн. знач. пролёт; (ж.-д. — ещё) перего́н;

мост з шасцю́ ~тамі — мост с шестью́ пролётами;

п. памі́ж ста́нцыямі — ж.-д. пролёт ме́жду ста́нциями;

ле́свічны п. — ле́стничный пролёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пану́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад панаваць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які мае ўладу, знаходзіцца на чале ўлады. Пануючыя класы.

3. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які пераважае; найбольш распаўсюджаны. З борта самалёта лёгка панесці на карту не толькі занятыя лесам плошчы, але і вызначыць пануючыя пароды, узрост і якасць лясоў, горы, балоты, высечкі... Гавеман.

4. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які ўзвышаецца над чым‑н. Рота капітана Батурына заняла рубеж якраз насупраць пануючай вышыні. Сіняўскі.

5. Дзеепрысл. незак. ад панаваць (у 1, 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руль, ‑я, м.

1. Прыстасаванне для кіравання рухам судна, самалёта, аўтамабіля і пад. у зададзеным кірунку. Руль камбайна. Руль трактара. □ Дзядзя шафёр трымаецца за руль і глядзіць толькі наперад, у акно. Брыль. Назар заняў сваё ранейшае месца за рулём і ўпэўнена павёў машыну ўзнімаць новыя скібы. Паслядовіч.

2. перан. Кніжн. Пра органы кіравання, кіраўніцтва чаго‑н. Руль дзяржаўнага кіравання. □ О Беларусь мая, ён [Ленін] даў тваім сынам Дзяржаўны руль, братэрскай дружбы сілу, А мове, песням іх — узмах арліны крылаў. А. Александровіч.

•••

Лева руля гл. лева.

Права руля гл. права.

[Ад гал. roer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сігналізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак.

1. Падаць (падаваць) сігнал (у 1 знач.), паведаміць (паведамляць) сігналам што‑н., аб чым‑н. Сігналізаваць ракетай. Сігналізаваць аб набліжэнні самалёта. □ Аб гэтых перакатах [на дне Прыпяці] сігналізуюць бакеншчыкі ў тэхнічны ўчастак, а ўчастак, у сваю чаргу, паведамляе яму, Гарышнаму. Ракітны. Я падказваў, а Сяргей сігналізаваў пальцамі: множ першы дроб на дваццаць сем. Жычка.

2. перан. Папярэдзіць (папярэджваць), паведаміць (паведамляць) пра што‑н. непажаданае. Пачалі зніжацца надоі — і даярка.. Соф’я Заяц сігналізуе аб гэтым. «Звязда». Мала сігналізаваць аб тым ці іншым праліку, важна прыняць рэальныя меры, каб пралікі ліквідаваць. «Помнікі».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

путево́й

1. даро́жны; (о расходах, заметках и т. п.) падаро́жны;

путевы́е запи́ски даро́жныя запі́скі (ната́ткі);

путевы́е расхо́ды даро́жныя (падаро́жныя) выда́ткі;

путева́я ско́рость самолёта ав. даро́жная (ху́ткасць) ско́расць самалёта;

2. (о железнодорожном пути) пуцявы́; (железнодорожный) чыгу́начны;

путево́й обхо́дчик пуцявы́ абхо́дчык;

путево́й сто́рож чыгу́начны (пуцявы́) вартаўні́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

start​1 [stɑ:t] n.

1. пача́так;

at the start пачатко́ва, на пача́тку;

from start to finish з пача́тку да канца́;

make a fresh start пача́ць усё на́нава

2. старт, ад’е́зд, адлёт (самалёта);

make an early start ра́на адпра́віцца

3. уздры́гванне, штуршо́к;

give smb. a start напало́хаць каго́-н.

♦

by/in fits and starts час ад ча́су, ча́сам, уры́ўкамі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

віра́ж

(фр. virage = паварот; змена колеру)

1) паварот на вялікай хуткасці самалёта, карабля з нахілам набок або паварот па крывой аўтамабіля, матацыкла, веласіпеда;

2) паварот спартыўнай дарожкі з ухілам унутр;

3) хімічны раствор для надання пэўнага колеру фатаграфічным здымкам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

каардына́тар

(ад с.-лац. coordinare = узгадняць)

1) асоба, якая ажыццяўляе каардынацыю чаго-н.;

2) прыбор, які паказвае лётчыку месцазнаходжанне (каардынаты 1) самалёта;

3) устройства ва ўпраўляемай кіроўнай ракеце, тарпедзе, якое забяспечвае выяўленне цэлі і навядзенне на яе гэтых снарадаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кіль

(гал. kiel)

1) брус, які праходзіць уздоўж судна пасярэдзіне яго дна;

2) нерухомая вертыкальная частка хваставога апярэння самалёта, дырыжабля;

3) прадаўгаваты выраст на грудной косці, да якога прымацаваны грудныя мышцы ў птушак і некаторых млекакормячых (напр. у кажаноў, крата).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)