арэ́шнікавыя, ‑ых.

Сямейства двухдольных раслін, пладамі якіх з’яўляюцца касцянка або арэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гары́чкавыя, ‑ых.

Сямейства раслін, да якіх адносяцца гарычка, цвінтарэй і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глюко́за, ‑ы, ж.

Салодкае рэчыва, вуглявод у пладах раслін; вінаградны цукар.

[Ад грэч. glykys — салодкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзярні́сты, ‑ая, ‑ае.

Густа прарослы карэннем травяністых раслін; задзірванелы. Дзярністая глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зерняе́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Насякомае сямейства жукоў, шкоднік бабовых раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інва́зія, ‑і, ж.

Заражэнне чалавека, жывёл і раслін паразітамі жывёльнага паходжання.

[Лац. invasio — напад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераапыле́нне, ‑я, н.

Спец. Узаемнае апыленне раслін. Штучнае пераапыленне сартоў грэчкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздзельнапялёсткавыя, ‑ых.

Падклас двухдольных пакрытанасенных раслін, якія маюць свабодныя, нязрослыя пялёсткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарафі́л, ‑а, м.

Відазменены ліст споравых раслін, на якім развіваюцца споры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўсця́нкавыя, ‑ых.

Сямейства двухдольных раслін з тоўстым сцяблом і мясістымі лістамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)