лесараспрацо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, мн. -і, -цо́вак, ж.

Высечка і нарыхтоўка лесу (у 2 знач.), а таксама месца, дзе вядуцца такія работы.

|| прым. лесараспрацо́ўчы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

белару́чка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -чцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -чак (разм.).

Чалавек, які цураецца фізічнай працы, наогул цяжкай работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спяцо́ўка, -і, ДМ -цо́ўцы, мн. -і, -цо́вак, ж. (разм.).

Спецыяльная вопратка для работы на вытворчасці і пад., звычайна ў выглядзе курткі, халата ці камбінезона.

С. будаўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тынко́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

1. гл. тынкаваць.

2. Слой тынку на паверхні будынкаў, на столі і сценах унутраных памяшканняў.

|| прым. тынкава́льны, -ая, -ае.

Тынкавальныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыстасава́нне ср.

1. (да каго, чаго) приспособле́ние (к кому, чему), примене́ние (к кому, чему);

п. да но́вых умо́ў рабо́ты — приспособле́ние (примене́ние) к но́вым усло́виям рабо́ты;

2. (механизм) приспособле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

boot​2 [bu:t] v.

1. уда́рыць наго́й; даць вы́спятка

2. (up) comput. загружа́ць камп’ю́тар

3. infml вы́гнаць з рабо́ты; зво́льніць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Лазікава́ць ’ленавацца, ухіляцца ад работы’ (карэліц., Нар. сл.) запазычана з польск. łazikować ’бадзяцца; занядбаць, пакінуць работу’. Да лазін (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нерытмі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць нерытмічнага. Нерытмічнасць работы прадпрыемства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безадмо́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць безадмоўнага. Безадмоўнасць работы агрэгата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кардыёграф, ‑а, м.

Прыбор для запісвання работы сэрца.

[Ад грэч. kardía — сэрца і grápho — пішу].

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)