Рысо́к ’рубец’ (дзятл., Сл. ПЗБ). Утворана на базе польск.rys ’лінія’, rysa ’драпіна, расколіна, трэшчына’. Сюды ж ры́сы ’насечкі’ (смарг., Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ве́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Рмн. ‑так; ж.
Чыгуначная лінія, якая адыходзіць убок ад асноўнай чыгуначнай магістраль Спешна пачалі пракладваць чыгуначную ветку да буравых вышак.Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прабо́р, ‑а, м.
Лінія, якая ўтвараецца на галаве, калі расчасаць на два бакі валасы. Родненькі прабор валасоў здаваўся залацістым, карыя вочы былі колеру добра выспелай вішні.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
hairline[ˈheəlaɪn]n.
1.лі́нія валасо́ў (на галаве);
His hairline is receding. Ён пачынае лысець.
2.tech. валасна́я трэ́шчына, раско́ліна
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
waistline[ˈweɪstlaɪn]n.лі́нія та́ліі;
a slim waistline таню́ткая та́лія;
a dress with a high waistline суке́нка з завы́шанаю та́ліяй
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
гра́наЛінія, рыска, праведзеная на зямлі, ад якой дзеці пры гульні ў лапту дзеляць месца на «горад» і «поле» (Тур.). Тое ж чарта́, лі́нія, чур (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
ме́та Мяжа, межавы знак, след, лінія, вешка, маяк; межавая насечка на дрэве (Слаўг.); лінія ў дзіцячай гульні (Рэч., Слаўг.). Тое ж ме́цішча (Краснап., Слаўг., Чав., Чэр.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
wiggly
[ˈwɪgli]
adj.
1) варухлі́вы
2) хва́лісты
a wiggly line — хва́лістая лі́нія
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ко́нтур, ‑у, м.
Абрыс, лінія, якая ачэрчвае форму прадмета. Контуры гор вырысоўваліся на гарызонце. Начарціць контуры цела. □ Доўгія стракатыя цені трацілі свае контуры, мякчэлі, расплываліся і знікалі.Дуброўскі.
[Фр. contour.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ліне́іць ’праводзіць паралельныя лініі на чым-небудзь’ (ТСБМ, Бяльк.). Разам з рус.наўг., пск., кур.линеить ’тс’ утварае бел.-рус. ізалексу. Да лінія (гл.).